Қансонарда бүркітші шығады аңға Абай Құнанбайұлы
жүктеу/скачать 63,48 Kb.
|
АБАЙ 25 ӨЛЕҢ
- Бұл бет үшін навигация:
- Білімдіден шыққан сөз
- Ғашықтық, құмарлықпен – ол екі жол Абай Құнанбайұлы
- Тұлпардан тұғыр озбас шабылса да
| Мәз болады болысың
Мәз болады болысың, Арқаға ұлық қаққанға, Шелтірейтіп орысың, Шенді шекпен жапқанға. Күнде жақсы бола ма, Бір қылығы жаққанға? Оқалы тон тола ма, Ар-ұятын сатқанға?! Күлмең қағып қасқайып, Салынып ап мақтанға, Таңқаламын, қампайып Жоқты-барды шатқанға. Үйі мәз боп, қой сойды Сүйіншіге шапқанға. Әуре қылды, салды ойды Үйдегі тыныш жатқанға. Еш нәрсе емес жұбанар, Ақыл көзбен баққанға. Жас баладай қуанар Бір дәмдіні татқанға. Көзі барлар ойының Күлер көтін ашқанға. Қасиетін бойының Бекер төгіп шашқанға. Қуанарлық қыз емес Жылтырауық таққанға. Өзгелерді, біз емес, Түсірмекші қақпанға. Осы да есеп бола ма Ар, абұйыр тапқанға? Миың болса жолама Бос желігіп шапқанға. Бір бес надан, оңбассың, Нансаң, оның қосқанға. Жасық, жаман болмассың, Жамандықтан қашқанға. Ол «болдым-ақ» дей берер, Бұлғақ қағып басқанға. Елең қағып елбірер, Елертіп көзді аспанға. Жайы мәлім шошқаның, Түрткенінен жасқанба. Бір ғылымнан басқаның Кеселі көп асқанға. Одан үміт кім қылар, Жол табар деп сасқанда? Үйтіп асқан жолығар Кешікпей-ақ тосқанға. Білімдіден шыққан сөз Білімдіден шыққан сөз Талаптыға болсын кез. Нұрын, сырын көруге, Көкірегінде болсын көз. Жүрегі - айна, көңілі - ояу, Сөз тыңдамас ол баяу. Өз өнері тұр таяу, Ұқпасын ба сөзді тез? Әбілет басқан елерме, Сөзге жуық келер ме? Түзу сөзге сенер ме, Түзелмесін білген ез? «Айтшы айтшылап» жалынар, Ұққыш жансып шабынар. Ұқпай жатып жалығар, Ұйқылы-ояу бойкүйез. Жас баладай жеңісқой, Байлаулы емес ақыл, ой. Ойлағаны - айт пен той, Ыржың-қылжаң ит мінез. Сұлу қыз бен я батыр Болмаған соң , тәңірі алғыр, Шығып кетер, я қалғыр, Оған ақыл - арам без. Жақсыға айтсаң, жаны еріп, Ұғар көңіл шын беріп, Дертті ішіне ем көріп, Неге алтынды десін жез. «Ой, тәңір айшыл» кер есек, Қулық, сұмдық не өсек Болмаған соң, бір есеп - Мейлі қамқа, мейлі бөз. Ғашықтық, құмарлықпен – ол екі жол Абай Құнанбайұлы Ғашықтық, құмарлықпен – ол екі жол, Құмарлық бір нәпсі үшін болады сол. Сенен артық жан жоқ деп ғашық болдым, Мен не болсам болайын, сен аман бол. Көңілімнің рақаты сен болған соң, Жасырынба, нұрыңа жан қуансын. Бірге жаққан біреуге жақпаушы еді, Сүйкімді тірі жанға неткен жансың?! Ғашықтық келсе, жеңер бойыңды алып, Жүдетер безгек ауру сықылданып. Тұла бой тоңар, суыр, үміт үзсе, Дәмеленсе өртенер күйіп-жанып. Білектей арқасында өрген бұрымБілектей арқасында өрген бұрым, Шолпысы сылдыр қағып жүрсе ақырын. Кәмшат бөрік, ақ тамақ, қара қасты, Сұлу қыздың көріп пе ең мұндай түрін? Аласы аз қара көзі айнадайын, Жүрекке ыстық тиіп салған сайын, Үлбіреген ақ етті, ашық жүзді, Тісі әдемі көріп пе ең қыздың жайын? Бұраң бел, бойы сұлу, кішкене аяқ, Болады осындай қыз некен-саяқ. Піскен алма секілді тәтті қызды Боламын да тұрамын көргендей-ақ. Егерде қолың тисе білегіне, Лүпілдеп қан соғады жүрегіңе. Бетіңді таяп барсаң тамағына, Шымырлап бу енеді денеңе Тұлпардан тұғыр озбас шабылса да Тұлпардан тұғыр озбас шабылса да, Оған да үкі, тұмар тағылса да. Қыжыртпай мені сырттан жүре алмайды, Кім желігіп, қай шеттен қағынса да. Күшік ит бөрі ала ма жабылса да? Тәңірі сақтар, табандап тап ұрса да. Арсыз адам арсаңдап, арсылдайды, Әр жерде-ақ керегеге таңылса да. Құтырды көпті қойып азғанасы, Арызшы орыс – олардың олжаласы. Бірде оны жарылқап, бірде мұны, Қуды ұнатты-ау Семейдің бұл қаласы. жүктеу/скачать 63,48 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|