ШОҚАЙ MEН ҚАЗЫНЫҢ ӘЗІЛІ
Бір жылы шаруасы шақталып, қоныс аударып елінен Шоқай көшіп кетеді, үш-төрт жылдан кейін ел caғынып, салт қыдырып елге келеді.
Сөйтіп жүріп Баймағамбет ханнын, үйіне түседі. Келсе, ханның үйінде Қазы би отырады. Оғаи аман-саудан кейін Қазы:
Иә, Шөке, құс Жәнекеге қыстайды, қысы жақсы болса, түлен үшады, қыс жаман болса, жүдеп ұшады деуиіі еді, барған жеріцізден қалай келдіңіз?—- дейді.
Әй, Қазыжан-ай, біреуді рызық айдайды, біреуді ажал айдайды. шырағым. Мен шашылған рыздығымды теріп жүрмін,—дейді Шоқай.
Шөке. енді осыпың арғы жағын айтпай-ақ қойыңыз. меиен бір.ат, шапан айып, хаиыиыздаіі бір ат, шаиан айып алыңыз,— дейді Қазы.
Шоқай жатып қонак больш, ертеңіне екеутен екі ат,
екі шапан алмп кетеді.
-- Ау, Қазы-ау, әлгі шалға неден айыпты болдык, сен ат екі шапан беріп жатқан соң, мен де бере салдым,-
дейді Баймағамбет.
Ой, ханым-ай, сен еш нәрсеге түсінбеген екенсің ғой, енді бірдеме десең арғы жағыңды қоқытайын деп отыр ғой. Сенің әкең мен менің әкемнің екеуінің екі жақта қаңғып жүріп өлгенін айтайын деп отыр. Осынша жұрттың ішінде оны естігенше, онан да ат-шапан айып беріп құтылғанымыз жақсы ғой,— дейді Қазы би.
Япырай, бізді құдай сақтаған екен,— деп, Баймағамбеттің зәресі ұшады.
Достарыңызбен бөлісу: |
