3 1-тарау. МӘнерлеп оқУ

Ерте заманда бір ешкі болыпты. Оның жеті лағы болыпты, тамақ жинап әкеледі екен. Ешкі тоғайға барғанда балаларына есікті іштен мықтап бекітіп, «Менен басқаға ашпаңдар» деп айтып кетеді. Өзі қайтып келгенде балаларына:

• 
  Балаларым, шырағым,
  
• 
  Сендерге сүт әкелдім,
  
• 
  Есікті ашшы, лағым, - деп хабар береді екен. Ешкінің бұл айласын бір күні қасқыр біліп қояды. Ешкі тоғайға кеткенде, ол есік алдына келіп:
  
• 
  Балаларым, шырағым,
  
• 
  Сендерге сүт әкелдім,
  
• 
  Есікті ашшы, лағым – дейді, лақтар есік алдына келіп:
  
• 
  Біз саған есік ашпаймыз, сен бізді алдап тұрсың. Біздің шешеміздің дауысы сенің даусыңдай жуан емес, - дейді. Қасқыр тұрып-тұрып, есікті ашпаған соң, кетіп қалады. Шешесі келген соң лақтар қасқырдың келгенін айтады. Апасы лақтарына:
  
• 
  Балаларым, есікті ашпағандарың жақсы болған. Есікті ашсаңдар, ол сендерді жеп қоятын еді. «Бұдан былай да осылай, сақ болыңдар» - депті.
  

«Қылдырықтай» деген жалған аты бар қоян, бір күні басқа қояндарға мақтанады-ай келіп:

• 
  Қасқыр деген маған сөз бе! Мен қасқырдан қорықпаймын! Ал түлкіден ше? Оны үрлеп қалсам болғаны, ұшып кетеді! – дейді.
  

• 
  Сен тірісің бе? Біз сені қасқырға жем болды ғой деп ойлап едік! – деп таңданды қояндар.
  
• 
  Кім? Қасқырға жем болатын мен бе? – деп қылдырықтай көкірегін қағады. Мен оның басына қарғып шығып, аяғыммен тепкілеп едім, ол тілін салақтатып құлай кетті. Таңырқаған қояндар оған рахмет айтысады.
  
• 
  Рахмет, қылдырық! Біз енді қасқырдан құтылдық!
  
• 
  Әрине, біз енді одан құтылдық! – деп, қылдырық та маңғаздана жан-жағына алақтап қарап қояды. Өйткені, қылдырық та басқа мақтаншақтар сияқты қорқақ еді.