Этнолингвистика және этнография. Бұл екеуінің тоқайласар тұсы этнос
болмысының сүбелі саласы – заттық бағалылықты (материальные ценности) зер-
делеуге байланысты. Бұл екеуіне де ортақ объект – «тіл әлеміне» тән көл-көсір
мол дүние. Алайда, осыған қарап, этнолингвистика мен этнографияны да бір-
бірімен алмастыруға болмайтын сияқты. Олардың өзара сыбайластығымен қатар
«ортақ» терінің пұшпағындай өз тәсілімен илейтін еншісі де жоқ емес. Бұл әсіре-
се тіл фактілерін пайдаланудан айқын көрінеді.
Зерттеушілердің көбі-ақ этнолингвистика мен этнографияны «мақсат-мүд-
десі ортақ, бақыт-бағдары бір, бір таяқтың екі басындай егіз ғылым» деп қарай-
ды. Бұл пікірді кезінде өзіміз де
12
қолдаған едік. Алайда «тіл әлемін» тәптіштеп
зерттеу барысында бұл пікірге де сын көзбен қарау керектігіне көзіміз жеткен
сияқты. Оның басты себебі: екеуіне ортақ объект – этнос тілі болғанымен, оны
екеуінің зерттеу тәсілі мен тереңдік деңгейі бірдей емес. Мәселен,
«Киіз үй» де-
ген объектіні алсақ, этнографтар да, этнолингвистер де оның құрамын (
сүйегін, киізін, бау-шуын), бөлшек-бөліктерін
(шаңырақ, уық, кереге, есік, туырлық, үзік, түндік, басқұр, белдеу, желбеу т.б .), сондай-ақ оларды жасау технологиясын
сөз етуге міндетті. Алайда киіз үйге қатысты тіліміздегі бұлардан басқа жүзде-
ген атаулар мен мыңдаған қосымша ұғым-түсініктерді тәптіштей жинап, этнос
тұрғысынан талдап, тарату этнолингвистердің ғана міндеті болса керек. Мұны
нақтылы мысалдармен дәлелдеп жатуға мақаланың мүмкіндігі көтермейді.
Қорыта келгенде: этнос болмысына қатысты тіл фактілерін этнографияға
қарағанда этнолингвистика әлдеқайда ауқымды да кең пайдаланып, олардың тіл-
дік мән-мағынасын жан-жақты да терең түсіндіруге тырысады.
Қоғамдық пәндермен этнолингвистиканың ара қатынасы осылай болса,
лингвистикалық пәндермен болатын бұл қатынас сәл басқашалау. Олардың бір-е-
кеуін қарастырып көрейік.