113
Кім болса, мейлі, сол айтты
Ақылменен жеңсеңіз,
-
деген үзілді
-
кесілді кесімін айтады.
Ақын болу кез
-
келген адамның қолынан келе бермейді. Өлеңді жүрекпен түсінетін,
шымырлап бойға жайылатын тұщымды сөздер болу керек дейді.
Ұлы
ақын өз заманындағы
жас ұрапақты имандылыққа, адамгершілікке, ғылым,
білім үйренуге шақырады. Оны біз «Ғылым таппай мақтанба» атты өлеңінен көре аламыз.
Үш
-
ақ нәрсе адамның қасиеті:
Ыстық қайрат, нұрлы ақыл, жылы жүрек бір кеудеден табылса, онда ол адам толық
адам. Яғни, жылы жүрек арқылы адам сүю мен ізгілікке барады. Бойында ізгілік
қалыптасқан жас адамгершілігі бар, нағыз тәрбиелі болмақ.
Ақын шығармашылығында көп айтылатын ғылым
-
білім
алдындағы ең бірінші
тосқауыл
–
әрине надандық. Абай жастарды ғылым
-
білімге шақырған алғашқы
өлеңдеріндегі көзқарасы кейін келе қалай өзгеріп, өрісі қалай кеңісе, соның кері ұғымы,
надандыққа қатынасы:
Басында ми жоқ,
Өзінде
ой жоқ
Күлкішіл кердең наданның.
Көп айтса көнді,
Жұрт айтса болды
–
Әдеті
надан адамның.
Осындай кекті дерттен қоғамның өздігінен арыла алмайтынын білгендіктен, ақын
біржола бел шешіп кіріседі.
Сондағы ақынның айтпағы, болашақ иесі
–
жастарға арналмақ.
Жастықтың оты қайдасың,
Жүректі түртіп қозғамай?
«Жастықтың оты жалындап», жас жүректе жанып
тұрған албырт шақтарын бір
естеріне салып өтеді.
Қайратпен
кіріп жалынбай,
Ақылмен тауып айласын.
«Мен қалайға салынбай,
Жылы жүзбен жайнасын»,
-
деп жастарды тағы бір желпіндіріп қойып, әрбір жастың жүрегіне бүгінге дейін
жатталып қалған « Әсемпаз болма әр неге» атты әйгілі өсиеті ретінде жеткізеді.
Достарыңызбен бөлісу: