1389 жылғы сүмбіледе Темір ат басын Самарқанға бұрған еді. Ол жайдан
70 Асанбай АСҢАРОВ ш . жай онда барған жоқ. Қарабақ деген қарлы қыстау оны көптен қызықтыра- тын. Жорықтардан соң жаны жай тауып, 1399-1400, 1401-1402, 1403-1404 жылдардың қысын осында өткізгені мәлім. Сол кездерде Темір ө зін ің сүйкімді немересі Үлықбекті де осында алдыртып, жанынан бір елі таста- майтын. Үлықбектің есінде Қарабақ туралы ғажайып естеліктер қалғаны содан болар. Сондай-ақ басқа да батыс өлкелерде өткізген балдай тәтті ба- лалық уыз шақтары да жадында. Бірақ он жастан асқан соң Астрабад жаққа тіпті аяқ басқан жоқ. Үлықбектің балалық бал шырын шағында, әсіресе, есінде ұмтылмастай болып қалған бір ұлан-асыр той бар. Ол атасының айы оңынан туып, 1404 жылғы күзде жорықтан жеңіспен оралуы қүрметіне жасалған ұлы думан еді. Осы аста-төк тамашаға ит арқасы қияннан — Испания, Қытай ж ән е де өзге мемлекеттердің елшілері қатысты. Елшілерді хан сарайында Темірдің қаршадай немерелері қаз-қатар тұрып қарсы алды. Олар әр мемлекет басшыларының сенім хатын салтанатпен қабылдап алып, оны Темірге тапсыруға тиісті еді. Әрі сол елшілерді Темірдің хан тағына ертіп апарып, таныстыру құрметіне де солар ие болды. Темірдің көзі тірісінде Үлықбек өз иелігіне Тәшкен, Сайрам, Ясы (Тараз, Әулие-ата), Аспара мен Қытайға дейінгі бүкіл Моғолстанды еншіледі. И б рагим болса Қашқар мен Қоқанды қоса Ферғананы бөліп алды. Бірақ әккі Темір бұл ұлан-байтақ елді мекендер өзін ің нем ерелеріне бойсұнбайты ны н да жақсы білді. Сондықтан Орта Азияны біл ектің күшімен, қылыштың жүзімен бағындыруға нартәуекел етті. Оның жойқын
