Онтология– субьекті мен оның әрекетінен тәуелсіз өмір сүретін, болмыс туралы философиялық ілім.
Обьективтік дүние – адам санасында тәуелсіз өмір сүретін барлық көріністегі нақтылық.
Обьект – табиғат, қоғамдық қатынастар, яғни объект дегеніміз – материалдық және теориялық тұрғыдан нақты тарихи іс-әрекет барысында субъекті игерген бөлігі.
Обьективтік идеализм – бұл философиядағы ағым, дүниенің негізі ретінде обьективті өмір сүретін идеалдық мән, яғни адам санасынан сырт және тәуелсіз рух (құдай, абсолют, әлемдік ақыл, т.б.
Өзіндік сана – адам мен қоғамның өз санасын, өнегелік бейнесі мен мақсат-мүддесін түсінуі. Сана дамуының ең жоғарғы деңгейі.
Өмір философиясы – иррационалдық философиялық ағым, орталық категория ретінде «өмір» алынады. Материяға, не рухқа қатысы жоқ бір бүтін нақтылықты интуитивтік ұғыну. Өмір философиясы, механикалық материализмнің кемшіліктерін идеалистік тұрғыдан жеңуге әрекет жасады.
«Өзіндік зат»- Кант философиясының негізгі ұғымы, зат мәнінің өмір сүруін көрсететін, біздің санамыздан тыс өмір сүретін, бірақ тануға, тәжірибе жасауға болмайды. Құдай – бостандық , т. б.
Пантеизм– (гр. рап – бәрі және tcheos – құдай) құдай мен әлем біртұтас деп танитын, құдіретті табиғатпен балаған философиялық ілім.
Патристика – (лат. pater - әке ) шіркеу әкелерінің ілімі, ІV-VІІІ ғ. байланысты.
Перепатетиктер– (гр. peripatetikos – серуен кезінде жасалатын) – Аристотельдің ізбасарлары.
Плюрализм – (лат. Plurais – көптік) дүниенің негізгі бір-бірімен байланыссыз, белгілі бір бастамасы жоқ, рухани мәндерден дейтін ілім. Болмыстың негізінде көптеген (жер, су, рух, т. б.) нәрселер бар деп санайды.
Позитивизм – (positivism – дұрыс пікір) ғылым негізіндегі білім, ғылымның нәтижесі, синтезі және философиялық зерттеудің танымдық маңызын теріске шығаратын бағыт.
