Ќазаќстан республикасыныѕ білім жјне єылым министрлігі

«Экологиялық мәдениетке» тәрбиелеу қажеттілігі XX ғасырдың 70 жылдарында айқындалды. Ол біріншіден,орта мектептерде экологиялық білімнің енгізілуімен, екіншіден экологиялық дағдарыстың тереңдеп, қоршаған ортадағы үйлесімділіктің бұзылуының әсерінен болды. «Мәдениет экологиясы» ұғымын термин ретінде алғаш рет академик Д. С.Лихачев 1980 жылы ұсынды. Оның пікірінше, адамгершілік факторынан құралған адам тіршілігінің объективті негізі – мұраларды сақтау, сол себепті мәдениет экологиясын адамгершілік экологиясы ретінде қарастырады. Мәдениет экологиясының заңдарын сақтамаған жағдайда ол қоғамның адамгершілік, рухани жағынан құлдырауына әкеліп соқтыратынын ескертеді. Экологиялық мәдениет ұғымының пайда болуы, экологиялық қауіпсіздікті болжау, қоршаған табиғи ортаны қорғау мен жақсартуды қамтамасыз ету қажеттілігін түсінумен тығыз байланысты екендігін көрсетеді.

Жалпы бұл бағытта табиғат сұлулығын түсіндіре отырып, тұлғалық сапалық қасиеттерін қалыптастыру қажет. Сонымен экологиялық тәрбиенің міндеттері:

– Оқушыларды табиғатты қорғау мәселелерімен ғылыми негізде теориялық және практикалық біліммен қаруландыру;

– Өмірде, ңақты бір іс – әрекеттерінде экологиялық білімді қолдану,іскерлікке төселдіру;

– Табиғатты қорғауға,өзгертуге байланысты жаппай қоғамдық пайдалы еңбектерге қатыстыру;

– Әрбір мектепте экологиялық білім мен тәрбие қоғам бірлестігін ұйымдастыру. Сөзімізді түйіндей келе, экологиялық білім мен тәрбие беру – «табиғат– адам – қоғам « жүйесіндегі қарым – қатынасты оқушылардың ғылыми негізде игеруін қамтамасыз етуді көздейді.