Диагноз негізгі төрт симптом (ауырсыну, құсық, газ және нәжіс шықпауы) негізінде анық шешіледі. Бірақта олардың бәрінің байқалуын күту аурудың асқынуына әкеледі - бұл симптомдардың кейбіреуі кеш пайда болады. Бұл симптомдар анық байқалғандарға жасалған операцияның акыры нашар - ауру өлімі жиі.
Ішек бітелуінің төмен орналасуында кұсықтың өте кеш пайда болатындығы, ал кедергі жоғары орналасқанында нәжіс шығуы мүмкіндігі жоғарыда аталып өтті.
Ішек түйілуінің диагнозын анықтауда лабораториялық тексерістер де қолданылады. Қан лейкоциттері көбейуі - қабыну үрдістерінің барлық түрінде байқалады. Зәрде индикан табылуы ішек түйілуін дәлелдейді, бірақта индиканурия ауруының асқынған кезеңінде байқалады.
Сонымен, ішек түйілуімен науқасының диагнозын анықтау анамнез, аурудың шағымы, обьективті тексеріс және рентгенмен тексеру негізінде орындалады.
Аурудың диагнозын анықтау үшін орындалады:
1. Паранефральды қоршау.
2. Сифонды клизма.
3. Ішек түйілуін жоятын дәрілер.
4. Ішек қозғалуын күшейтудің - Вальтер-Чичков тәсілі - 10 мл бромды натрий қан тамырына, 0,5 мл - 0,1% атропин тері астына, 30-45 мин. соң 0,5 мл. 0,05 прозерин, 40-50 мл 10% гипертониялық ерітінді және 1 мл питуитрин көк тамырға егіледі де, тазарту клизмасы орындалады. Бұдан соң қажетті нәтиже байқалмаса операцияға алынады.
Ішектің түйілуін ең алдымен жедел инфекциялы ауырулардан (іш сүзегі, дизентерия) айыру кажет. Ішек түйілуі дене қызуын бермейді, ал инфекциялы науқастарда қызу жоғары.
Бауыр, бүйрек ауруларында кездесетін ауырсынудың ерекше иррадиациялары бар. Анамнездері өзгеше.
Достарыңызбен бөлісу: |
