Бұқар жырау Қалқаманұлы ақын, жырау. Әскери коммунизм саясатының мәні мен мазмұны

Қазақстан Республикасындағы тарихи сананы қалыптастыру тұжырымдамасы

жүктеу/скачать 1,12 Mb. бет 29/54 Дата 19.05.2022 өлшемі 1,12 Mb. #144012

Қазақстан Республикасындағы тарихи сананы қалыптастыру тұжырымдамасы 1995 жылы Президенттің тап­сырысымен Президент жа­нын­дағы мемелекеттік саясат жө­ніндегі Ұлттық кеңестің «Қа­зақстанда тарихи сананы қалыптастыру тұжырымдамасы қа­былданды. Мұнда тарихтың, әсіресе, қоғам дамуының өтпелі кезеңдерінің ерекше маңызы көр­сетілген, тарихи білімнің негізгі басымдықтары, тарих ғылымының проблемалары, тарихи білім беру мен ағарту ісі­нің келешегі белгіленген болатын. Елбасы Н.Назарбаевтың жар­­лығымен үш жыл қатарынан тарихи танымға айрықша назар аударылды. Олар: 1997 жылы – Қоғамдық келісім және саяси қуғын-сүргін құрбандарын еске алу; 1998 жыл – «Халық бірлігі мен ұлттық тарих жылы», 1999 жыл – «Ұрпақтар бірлігі мен сабақтастығы» еді. Ұлттық тарихқа страте­ги­ялық тұрғыдағы өзінің көз­қарасын Мемлекет басшысы 1999 жылы шыққан «Тарих тол­қынында» кітабында баян етіп берді. 2003 жылы Қазақстан хал­қына Жолдауында Президент Н.Ә.Назарбаев бұрын-соңды бо­лып көрмеген «Мәдени мұ­ра» бағдарламасын қабылдау керек­тігін жариялады. Бағдар­лама жүзеге асырылған 2004-2011 жылдар аралығында – Қа­зақ­станның тарихы мен этног­рафиясы бойынша 26 ар­наулы зерттеу жүргізілді. Де­генмен, мұның бәрі – тарихи жады мен тарихи әділеттілікті қал­пына келтіру жолындағы ауқымды жұ­мыстың басы ғана еді. Нұрсұлтан Әбішұлы На­зар­­баев «Қазақстан–2050» Стра­­­тегиясында «Біз ұлттың та­рихи санасын қалыптастыру жұмысын жалғастыруымыз ке­­рек» – деген тұжырым жа­­­саған. Міне, осыған орай, Ме­мелекеттік хатшы М.Та­жин­нің баян­да­ма­сын­да айтылғандай, Пре­­зи­денттің тапсырысымен «Та­рих толқынындағы халық» бағдар­ламасы жасалмақшы. Бұл бағ­дарламаның негізгі мақ­са­ты ретінде Қазақстанның та­рих ғылымының алдыңғы қа­тар­лы әдіснама мен әдістеме ар­­қауында сапалы секірісті жү­­­зеге асыруына жағдай жа­сауды; қазақтардың ұлттық тарихының көкжиегін нығайту, ұлттық жаңа дүниетанымын қа­лыптастыруды; Қазақстанның жа­ңа тарихының жиырма жы­лының мәнін пайымдауды ай­туға болады. Бір сөзбен айт­қанда, бұл бағдарлама Қазақ­станның тарих ғылымына сапа­лық секіріс әкелетіні сөзсіз. Мемлекеттік хатшы М.Та­жин­­нің баяндамасының не­гіз­гі түйіні – ұлттық сананы қа­лып­­тастыру болып табылады. Талай жылдар құлдық пси­хо­ло­гияда өмір сүрген халық үшін сананың қолма-қол өзгеруі қиын. Бірақ 20 жыл елімізге көптеген өзгерістер әкелді. Меніңше, та­рихи сананы өзгертуді жо­ғарыдағы қолында билігі бар үкімет шенеуніктерінен бастау керек. Мемлекет талабын үстірт орындайтын да, ғылым-білім жүйесіне өзгеріс әкелетін де солар. Марат Тажиннің баян­да­ма­сында, одан кейінгі тарих мәсе­лесі бойынша арнаулы ко­мис­сияның екі отырысында қарас­ты­рылған таяу арада қандай жұмыс­тар жүргізілетіндігі тура­лы жоспарлары біздер, ЖОО-ның оқытушы үшін зор үміт туғызады. Алқалы жиыннан кейінгі күн­дері баспасөз беттерінде ғы­лым­дар, оқытушылар жария­лаған мақалаларындағы ор­тақ пікір – тарихты зерттеуде, оқытуда үлкен өзгерістер керек­тігі, ұлттық тарих қоғам­дық ғылымдардың ара­сын­да орталық буынға ай­налуға тиістігі. М.Тажин мырза тарих ғы­лымына неліктен ерекше мән беруіміз керектігіне бай­ла­ныс­ты пікірін «Тарихқа арқа сүй­емесе, болашақ бұлдыр. Пла­нетада мән-мағына мен құн­дылықтардың мылтықсыз май­даны күн са­йын жүріп жатқан қазіргі күнде тарихи жадыны сақтап қалу – жалпы, өзіңді-өзің сақ­тап қалудың жалғыз жолы» деп дәйектеген болатын. Бұл мемлекет тарапынан айтылған сөз. Кезінде жоғары оқу орын­­­дарын­да тарих кафедра­­­ларын жөнсіз қасқарту, сағат­та­рын қысқарту ұлттың жо­ғалт­қан рухани-мәдени құнды­лық­тарын қайтадан қалпына келтіруге үлкен соққы болды деп есептеймін. Ежелгі Қазақ­стан тарихын жо­ғары оқу орындарынан алып тас­тағанда, оқу стандарттарын жаса­ған кезін­де министрліктегі ше­неу­ніктер шетел (Польша, Аме­рика, т.б.) өкілдерінің ұсы­­ныстарына сүйенген. Бұл Қа­зақстан тарихын оқытудың ер­екшелігін, Қазақстан тарих ғылымының жаңа ғана қалып­тасып келе жатқанын түсінбеген технарлардың ой-өрісінің көрі­нісі еді. Ұлттық сананы қалып­тастырудың ең негізгі жолы – тарихи білім. Ол жүйелі түр­де мектептерде, ЖОО-да іске асады. Сондықтан тарих пәнін оқытудың маңыздылығын тү­сінудің маңызы ерекше. Жоғары оқу орындарының Қа­зақстан тарихын оқытуда тарихшылар жастардың ұлттық намысын тәрбиелеуге, ата-баба рухы деген қасиетті сөздерді жоғалтпауға тәрбиелейді. «Қа­зақ – үлкен ел, ақ тілеулі, рухы күшті ел! Қаншама қансырасақ та көктемгі көктесіндей қайта көктейміз, қайта өрлейміз» деген болатын Төле би. Тарих – шын мәнінде ұр­пақты отансүйгіштікке тәрби­елеудің негізгі қайнар көзі. Ел­басы тарих туралы тағы бір сөзінде «Өркениетті алға бас­тырар ғылым десек, соның бірден-бір саласы жас ұрпақты дәл тарихтай отаншылдыққа, ұлтжандылыққа, әділдікке тәр­бие­лей алмайды», – дейді. Қазір өмір көрсетіп отыр­ғандай, патриотизмді тәрбиелеу ұрпақты еліміздің тарихи жақсы дәстүріне сүйіспеншілік сезімін дамытып, қалыптастырумен ға­на бітпейді, оған отанымыздың прогрестік жолмен дамуына кеселдік жасап отырған күш­термен күресуге шақырады. Тарихтың осы рөлін, қазіргі шындықты айтып отырғандай, ХІХ ғ. ағылшын тарихшысы Актон былай деп жазған: «Та­рих бізді өткен замандардың ғана жөнсіздіктерінен емес, осы бүгінгі күнгі жүгенсіздіктерден де, жұтқан ауамыздың қысымы мен қоршаған ортамыздың оз­быр­лықтарынан да құт­қа­рады». Бұл пікір – қоғам мен халық ортасында жүріп, елі үшін емес, қара басының қамы үшін туған пиғылын жоғары қойып, ұлттың рухани арман-аңсарын аулақ қойып, қомағайлықпен, арамзалықпен және жылпос­тықпен күн кешетін билік басында жүргендерден ары­луымыз керектігін еске салады. Өткен тарихымызды терең түсінікпен тани алсақ, өткеннің өнегесіне ден қойып тыңдай білсек, ата тарихының ұрпағына айтары баршылық екенін көріп отырмыз. Тарихтағы өз орныңды білу, бабаларыңды ру төмпешінің деңгейінде емес, жалпыұлттық өреде мақтан тұту, ұлан-байтақ Евразия тарихында ұлы істерге ұйытқы болған қазақтар мен олардың бабаларының өзіндік орнын танып-түсіну, ұлттық қадір-қасиетіңді қорлайтын жаттанды жаралардан арылу, міне, ұлттық тұтастыққа кепіл болатын бүгінгі күннің ең қуатты тетіктері осылар» – деп жазды Н.Назарбаев. Сөз соңында айтарымыз, мына бір жағдайды есте тұтқан дұрыс. Бұрын-соңды ұлттың рухани оянуына мемлекет тікелей өзі мұрындық болған емес. Бұрын-соңды мемлекет пен қоғамдық ғылымдардың түбе­гейлі мүдделері бүйтіп бір жерден шығып көрген емес. Ал енді мемлекет тарапынан жасалған зор мүмкіншілікті пайдалана оты­рып, қазақтың шын тарихын жазу, оны сая­саттандырмау бағыты күн тәр­тібіне қойылып отыр. Ға­бит Мүсіреповтың тарихқа бай­ла­нысты мына пікірі өзектілігін бүгінде жоғалтқан жоқ. Жа­зушы: «Тарихты жасау дәуірі бар, жазу дәуірі бар. Жасаушы қателесіп, жазушы түзетемін деп әуреленбеске керек» – деген болатын. Қабылдайын деп отырған «Халық тарих толқынында» деген бағдарлама қазіргі өмір сү­ріп тұрған ортаға, халық пен оның тарихына деген көзқарас отанын сүйетін азаматтарға түбегейлі өзгеріс әкелетініне толық сенімдемін. Әрбір мемлекет алдымен өзі­нің ұлттық мүддесін қорғайды десек, тарих ғылымының міндеті де – тәуелсіздікті баянды ету. жүктеу/скачать 1,12 Mb. Достарыңызбен бөлісу: