| Тұлғалық əлеуметтік лингвистика (орыс. Социолингвистикаличности) – нақтылы субьектінің əлеуметтену нəтижесіндегі тілдің əлеуметтік саралануерекшелігін, тілдік қабілетін, тілдік құзіретін, ана тілін, код ауыстыруын т.б. зерттейтінəлеуметтік лингвистиканың салаларының бірі.
Əлеуметтік лингвистиканың ғылыми мəртебесі мен оның лингвистикалық жəне қоғамдық-гуманитарлық ғылымдар жүйесіндегі орны туралы қалыптасқан үш түрлі көзқарас бар.
Бірінші көзқарас бойынша əлеуметтік лингвистика – тіл білімінің бір саласы. Өйткені ол күллі тіл біліміне тəн болып табылатын тілді нысана ете отырып, оның əлеуметтік-қызметтік жағын қарастырады. Мұндай пікірді В.А. Аврорин қуаттайды. Олбылай деп жазады: «Своей методической стороной социолингвистика стоит значительноближе к социологии и истории, но основным ее предметом явлается язык и егофункционирования, а потаму и наука эта представляет собой необходимую составнуючасть лингвистики в качестве ее части, социольная лингвистика признается все жеособым, относительно самостоятельным направленинм в науке о языке «поскольку оназанимается такими объектами»(Қараңыз: Аврорин В.А. О предмете социальной лингвистики//Всесоюзная научная конференция по теоретическом вопросам языкования (11-16 ноября,1974 г. ):Тезисы докладов и сообщений пленарных заседаний . –М., 1974. – С. 7.).
Достарыңызбен бөлісу: |
