Керімбаев Есенгелді Әуелбекүлы (30.04.1950) - филология ғылымдарының докторы, А. Иасауи атындагы Халықаралық қазақ-түрік университетінің М.Эуезов атындагы Шымкент бөлімшесінің профессоры. Шымкент педагогикалық институтында білім алган (1975). “Казак- стан оронимиясының лексика-семантикалық типологиясы” атты кандидаттық диссертациясын (ғылыми жетекшісі - Т. Жанүзақов) (1988) және “Қазақ жалқы есімдерінің атау беру және қызметінің этномәдени негіздері” атты докторлық диссертациясын 1992 жылы қоргады. Теоретикалық ономастика мәселелерін жасауда, қазак жалқы есімдерін этнолингвистика, семасиология жэне функционалды аспект түрғысынан зерттейді, қазак ономастикасында бірінші болып жалқы есімдердің эзотериялық қызметіне көңіл бөлді, қазақ ономастиконы бірліктерін сөйленісте қолдану мәселелерін зерттейді, жеке ономастикон үғымын жасауда. Негізгі еңбектері: Казахская ономастика в этнокультурном, номинативном
Қазақстан ономастарының персоналийі
и функциональном аспектах (1995), Язык земли (1984), Орталык Қазақстан жер-су аттары (автор, бірі, 1989), Этнолингвистические аспекты казахской ономастики (в соавт., 1990).
ҚойшыбаевЕркебай (14.10.1914)- филология гылым- дарының кандидаты. Эл-Фараби атындагы Қазақ мемлекеттік университетінде білім алған (1955-1960). 1967 жылы “Жетісу топонимдерінің негізгі түрлері” атты кандидаттық диссертациясын қоргады (ғылыми жетекшісі - проф. Ғ. Мүсабаев). Топоним саласының маманы. Қазақ ономастикасының негізін қалаушы ғалымдардың бірі. Оның еңбектерінде Жетісу территориясындағы топонимдердің түрлері анықталған, этимология түрғысынан Қазақстан топонимдерінің біршамасы қарастырылған, қүнды этимологиялық түсініктемелер берілген, топонимдік компоненттердің түсті білдірмейтін болмысы және топонимдік сөзжасамдағы сан есімдердің рөлі анықталған. Негізгі еңбектері: Краткий словарь топонимов Казахстана (1974), Қазақстанның жер-су аттары сөздігі (1985), Древнетюркские черты в топонимах Казахстана (1972).
