Еркіндікке бет түзеген көш- керуен Н. Тілендиевтің «Көш- кеуен»

Мен бәйтеректен сытылған қисық бұтақпын,

Үйірінен безе қашқан саяқпын.

Бөктергіні бүре алмай жүрген бүркітпін,

Қайран жұртым үшін жан қияр бейбақпын!

Батаңды бер! Ел-жұртымнан ер жинап,

Ата жауға – нажағайша атылам!

Төле би: Болайын деген бала екенсің. Бердім батамды,бар, балам.

(Құрманғазының « Сарыарқа» күйі).

1 –Жүргізуші: (күй аясында)

« Абылайлап» Сабалақ қол бастады,

Абылай хан атанын ел басқарды

Ерлігінен хандардың басталады,

Егемендік, елдіктің сел бастауы.

( Сахна пердесі ашылады. Хан ордасы. Хан тағында Абылай отыр. )

Абылай хан (тұңғиық ой құшағында): Иә-ә-ә , ата- қонысты жау қолынан тазарту керек. Қайтіп? Қалай? Іргесі бүтін ел қалды ма ? Құрақ көрпедей қырық құрау, басы бірікпейтін елдің берекесі кеткен жоқ па ? сайда – саны , құмда ізі қалды ма ? Ойраттардың ойранына ұшырап, байтақ даланың сай – саласына сіңіп кетпеді ме ? Ал телім- телім боп тентіреген жұртымды тезектей теріп, қалай жинап алмақпын?

Қош......

Менің халқым намысқой халық. Ар- намысын басындағы бөркінен де биік ұстайды. Ұран тастап ел намысын ауызға алып ат қойсаң атойлап артыңнан еріп жүре береді.

Ел тізгінін ұстанған екенсің - еліңнің мінезін біл.

Қош.....

Жоңғарды былай қойғана, қырда – қытай, ойда – орыс отыр. Екі ұлы мемлекет екі өкпеңнен қысып турған жоқ па ? қазақты қалмаққа қалжалатып қойып, аңдысумен, арбасумен отыр. Қытай келіп қыдыңдамаса не қылсын...