Хх ғасыр қарсаңындағы Батыс философиясы

Позитивизмнің үшінші кезеңі ХХғ. 20жж. пайда болып неопозтивизм деп аталды. Оның пайда болуы ғылымның, әсіресе математика мен физиканың маңызы арта бастауымен байланысты. Позитивизм назарын ғылым тіліне, оның мазмұнының алатын орнына аударды. ХХғ. екінші жартысында маңызды әлеуметтік - мәдени феноменге айналды.

ХХғ.басындағы неопозитивизмнің негізін салушылар Р.Карнап, М.Шлик, Л.Витгенштейн, ағылшын философы және ойшылы Б.Рассел және т.б.

Неопозитивизмде 3 бағытты бөледі:

Неопозитивизмде 3 бағытты бөледі:

1.Логикалық позитивизм (Р.Карнап, т.б.);

2.Лингвистикалық позитивизм (Л.Витгенштейн);

3.Жалпы семантика (А.Кожибский,С.Чейз,т.б.).

Барлық үш бағытқа ортақ қасиет метафизикаға

(онтология,дүниеге көзқарас мәселелеріне,

адам және дүние мәселелеріне) теріс

қатынастың болуы. Олар негізгі назарын ғылым