Таразы және сырат көпірі Әбу Дәуіт хадис жинағында әзірет Айшадан риуаят етеді: «Айша анамыз бір күні
өкіріп жылап жатқанын Пайғамбарымыз (с.а.с.) естіп:
– Айша, неге жылап жатырсың? – деді. Айша анамыз:
– Тозақты еске алып жыладым, ақыретте отбасыңызды еске аласыз ба? – деп
сұрады. Сонда Пайғамбарымыз (с.а.с.) оған:
– Үш жерде – орындалған істер таразыға тартылғанда, дәптерлер берілгенде, Сырат
көпірінен өткенде ешкім ешкімді еске алмай, өз басын ғана ойлап қалады, – деп жауап
берді».
Тирмизи Әнәс ибн Мәликтен (р.а.) риуаят етеді: «Алла Елшісінен (с.а.с.) қиямет күні
маған шапағат қылуын сұрандым. «Құдай бұйырса, шапағат етемін», – деді. Мен: «Сізді
қайдан табам?» – десем, «Мені әуелі Сыраттың алдынан ізде», – деп айтты. «Ол
жерден таба алмасам ше?» – деп сұрадым. «Жасалған істер тартылатын таразының
жанынан ізде», – деді. Мен: «Таразының жанынан да таба алмасам ше?» – деп
сұрасам, Алла Елшісі (с.а.с.): «Кәусар бұлағының жанынан ізде! Мен әлбетте сол үш
жердің бірінде болам», – деп айтты.
Хаким баяндайды: «Қиямет күні бір таразы қойылады. Бұл таразыға бүтіндей аспан-
жерді тартуға да болады.
Періштелер: «Уа, Жаратқан Иеміз, бұл кім үшін құрылады?» – деп сұрайды. Алла
Тағала: «Жаратқандарымнан қалаған нәрселерім үшін», – деп жауап береді.
Періштелер: «Уа, Жаратқан Иеміз, сен барлық кемшіліктерден тазасың! Біз саған
толық құлшылық жасай алмадық!» – дейді.
Мүслим Үммі Мубашшар Ансариядан (р.а.) риуаят етеді: «Пайғамбарымыз (с.а.с.)
Хафсаның жанында тұрып: «Құдай бұйырса, (Худайбияда) ағаштың астында ант
бергендер тозаққа түспейді» дегенін естідім. Хафса (р.а.): «Әлбетте, Алланың Елшісі!»
– деді. Пайғамбарымыз (с.а.с.) оны сөзден тоқтатты. Бірақ Хафса (р.а.): «(Уа,
адамдар!) Сендерден жаһаннамның басына бармай қалатын (соқпай кететін) ешкім
болмайды»
646
деген мағынадағы аятты оқыды.
646
«Мариям» сүресі, 71.
Пайғамбарымыз (с.а.с.) болса: «Содан кейін Аллаға асылық қылудан қорыққан тақуа
жандарды құтқарып, есесіне (Аллаға өзгелерді серік етіп қосу һәм күпірлік қылу арқылы
ең үлкен зұлымдықты жасаған) залымдарды жаһаннамда тізе бүккен күйі
қалдырамыз»
647