Іріңді-септикалық аурулар. Жаңа туған баланың орталық жүйке жүйесінің зақымдануы. Тамақтанудың созылмалы бұзылуы. Жоспар

Кіндік жарасы нәрестелер өмірінің 3 – 5 күндері түседі. Дені сау нәрестелерде кіндік жарасы эпителимен жабылып, 12-14 күндері толық эпителизация болады. Кіндіктің инфицирленуі алғашқы өңдеуі кезінде және басқа күндері күтім кезінде болуы мүмкін. Кіндіктің алғашқы өңдеу кезінде кіндік артериясында екі тромб пайда болады, сол жерлерде жиі инфекция жиналады.

Омфалит.

Себебі: әртүрлі инфекцияның нәтижесінде дамиды.

Клиникасы: кіндік айналасында тері гиперемияланып, тығыздалып, айналасындағы тіндерге жайылады. Кіндіктен іріңді бөліністер шығады.

Кейде ірің кіндік тамырлары арқылы кіндіктен бөлек аймақтарға таралуы мүмкін.

Қабыну процессі кінді айналасындағы тері мен теріасты шел май қабатына таралады. Кінді айналасындағы тері қызарады, инфильтрацияланады, кіндік айналасы ісінеді, іріңді бөліністер болады. Инфекциялық токсикоз белгілері дамып, дене қызуы жоғарылайды.

Емі. Кіндік жарасын өңдеу керек: кіндік сақинасын жақсылап 33 % сүтегі асқын тотығымен өңдеп, антисептикалық ерітінділерге (1% брилиантин көк ерітіндісімен немесе 3-5% перманганат калий ерітіндісіне) малынған мақтамен кіндік жарасын өңдеу керек. Іріңді омфалитте өңдегеннен кейін 25% магнезиямен, ал 2-3 сағаттан соң – антибиотиктермен таңғыш жасап қояды. Кінді айналасына физиотерапия қолданады: УКС. Егер инфильтрация көлемі үлкен болып кіндік айналасына таралып, флюктуация болса, шахматты ретпен кесіп, гипертоникалық ерітіндімен өңдеп, дренаждайды. Жалпы терапия – сезімталдығын ескере отырып 7- 10 күнге антибиотикотерапия тағайындайды. Кіндік жарасы инфекцияның ену қақпасы екенін есте шығармай емдік дәл уақытында және тиімді жүргізу керек.

Сепсистің дамуына белгілі-бір жағдайлар керек:

• 
  қолайсыз преморбидті фон (жатырішілік инфицирлену);
  
• 
  вирулентті микроағзалармен постнатальді инфицирлену;
  
• 
  морфо-функциональді жетілмеу; шала туылуы;
  
• 
  иммундық жүйенің толық жетілмеуі;
  
• 
  ерте неонатальді кезеңде антибактериальді терапияның дұрыс жүргізілмеуі;
  

    Сепсистің клиникалық көрінісі:

• 
  этиологиясы белгісіз респираторлы дистресс синдром,
  
• 
  ана сүтін көтере алмау (жиі лоқсу, құсу, анорексия, гипотрофия),
  
• 
  дене қызуының тұрақсыздығы,
  
• 
  ұйқышылдық, мазасыздану,
  
• 
  терісінің түсінің өзгеруі (бозару, сұрлану),
  
• 
  іштің кебуі, диспепсиялық бұзылыстар,
  
• 
  гепатоспленомегалия,
  
• 
  ОЖЖ қызметінің бұзылыстары.
  

1. ЖҚА:

• 
  лейкоцитоз немесе лейкопения,
  
• 
  нейтрофилез, солға жылжыған,
  
• 
  ерте анемия,
  
• 
  тромбоцитопения,
  
• 
  СОЭ жылдамдаған.
  

• 
  Инъекция жасаған жердің қанауы,
  
• 
  петехиялар,
  
• 
  гематурия және т.б.
  

• 
  гипопротеинемия,
  
• 
  гипоальбуминемия,
  
• 
  диспротеинемия,
  
• 
  АЛТ, АСТ жоғарылауы,
  
• 
  С-реактивті протеиннің жоғарылауы.
  

5. Ісіну синдромы: жиі іш қуысының алдыңғы қабырғасы, қасаға және аяқтардың.

6. Паренхиматозды ағзалардың өзгерістері:

• 
  гепатомегалия (бауырдың токсикалық зақымдануы немесе тура гипербилирубинемиялы гепатит),
  
• 
  сире - спленомегалия.
  

1. Егер анасының сүті стерильді болса, онда емізу керек. Егер жасанды тамақтандыру болса, бейімделген сүт өнімдерін беру керек.

2. Инфекциямен күрес: 

3. Патогенетикалық терапия: 

• 
  жаңа ерітілген плазма,
  
• 
  плазмо алмастыру,
  
• 
  кристаллоидтар,
  
• 
  ККБ, витаминдер, қан тамырлық және мембрананы тұрақтандыратын препараттар.
  

• 
  3-4 күн сайн гипериммуннды плазмаларды көктамырға.
  
• 
  анатоксиндер,
  
• 
  антитоксикалық сарысу.
  
• 
  Көктамырға, тамшылатып иммуноглобулиндер.
  

5. Инфекция ошағын санациялау керек.