Веналық тромбоздың клиникалық турлеріне: тамыр ішіндегі шашыранды қан ұю синдромы (ТШҚҰ-синдромы), туа біткен антитромбин III, С және S нәруыздарының татшылыктары жатады.
ТШҚО -синдромы дамуының негізінде кан уюының "сыртқы" немесe "ішкі" жолдарының артык өсерленуі орын алады. Хирургиялық әрекеттерден жөне жарақаттардан кейінгrі тіндердін ауыр бүліністері, септицемиянын нетижссінде кан жасушаларының, эсіресе нейтрофильдердін, бүліністері жиі ТШКҰ-синдромын туындатады. Бул екі жағдайда да қан үюының "сыртқы" жолының белсенділігі артуы маңызды.
ТШҚҰ-синдромы дамуында 4-сатыны ажыратады:
кан уюдың түйісу (XII ф.) факторларының белсенділігі артуынан немесе канда белсенділігі котерілген тіндік тромбопластиннің пайда болуынан гиперкоагуляция даму сатысы;
гиперкоагуляция кезінде қан үю факторлары мен тромбоциттердін тым артык пайдаланылуынан олардың жеткіліксіздігі дамып, ауыр түтынулық гипокоагуляция даму сатысы;
фибринолиз тым артык болуынан фибриногеннің қоры таусылуына байланысты қан плазмасында фибриногеннің жоғалуы және мезгіл-мезгіл толық фибринолиз даму сатысы
қан үюының біртіндеп қалпына келу сатысы.
Антитромбин ПП-тапшылығы. Антитромбин-1-тің туа біткен тапшы- лыгы көптеrен көктамырлардың бітелуіне экелетін, веналык (кейде артериялык) тромбоз байкалады.
Эмболия – қан н\е лимфа ағымдарымен келген заттармен қан тамырларының бітелуі.Бұл заттардың түріне қарай Экзогендік (ауа, газ, бактерия, бөгде заттар) ж\е Эндогенді (тромб, тіндер, майлар) деп ажыратады. Эмболия тудыртатын затты эмбол дейді. Оның қозғалуы қанның бағытымен бірдей. Кейде ірі көктамырларда қан ағымы баяулаудан эмбол өз салмағымен қан ағу бағытына қарсы қозғалуы мүмкін. Оны кері бағыттағы Ретроградтық эмболия д.а. Эмбол жүрекше аралық н\е қарынша аралық қалқандарда ақау тесіктердің болуына, жүректің оң жағынан сол жағына тікелей, кіші қан айналым шеңберіне түспей ауысады. Оны әдеттен тыс Парадоксалдық эмболия д.а.
Экзогенді эмболия. Ауа эмболиясы ірі көктамырлар (күре тамырлар, бұғана асты көктамыр) жарақаттанғанда пайда болады. Бұл тамырларда қан қысымы теріс болады. Ж\е олардың қабырғалары айналасындағы тіндерге жабысқан. Сонд. Жарақаттанғанда олардың саңылауы жабылмай қалады да, тыныс алу кезінде ашық тұрған саңылаулары арқылы ауа тамыр ішіне сорылады. Бұл ауа оң жүрекше, қарынша арқылы, кіші қанайналым шеңберлеріне түседі, өкпе артериоллалары мен қалтамырларын бітеп қалады. Осыдан өкпеде қанайналым бұзылады,тыныстық гипоксия дамиды, адам тұншығудан өледі.
Газ эмболиясыадам жогары атмосфералык кысымнан төменгі қысымга тез ауысканда дамуы мүмкін. Мәселен, терен суға сунгігенде әрбір 10 метр сайын барометрлік кысым 1 атмосферага улғаяды. Сондыктан теніз немесе мүхиттарда кессондык жүмыс аткаратын адамдарга бірнеше атмосфера барометрлік қысым әсер етеді. Бул кезде организмде газдардын (азоттын) еруі күшейеді. Олардын еруі май тіндерінде болады. Егер бүл адамдарды су астынан күрт көтерсе, онда организмде еріген газдар бірден газ күйіне айналады да, организмнен сыртка шығарылып үлгермейді. Бул газдар тамыр ішіне түсіп, эмболия дамуына экеледі. Осындай жағдай ушактармен жогары биіктікке көтерілгенде олардын кабинасы жабылуының тығыздыгы бүзылғанда байкалады. Бүл кезде канда еріген газдар газ күйіне ауысады да, улкен қан айналым шенберлерінің қылтамырларын бітеп қалуы ыктимал. Көрсетілген жоғары барометрлік кысымнан төмен қысымға тез ауысу жағдайы декомпрессиялык аурулардын дамуына экеледі.