Е... бұлар жазғы жайлауда отыр екен ғой. («Боран» 26-бет»)
«Апыр-ау, бұл қайдан келіп қалды», - деді Жаңыл тіксініп. («Боран» 28-бет»)
Туһ, Жаңыл не боп кеткен, қонаққа шай құюды да ұмытыпты. («Боран» 31-бет»)
Тсс... аузыңа не бол. («Боран» 32-бет»)
–Жә, доғар. Давай, давай, шагом марш! («Боран» 34-бет»)
Ұштап дауысы қарлығып шаршаған соң, көзін сүртіп, бірақ бірден көңілін тыя алмай «Аһ, ойбай-ай, қайтейін-ай» деп теңселіп отырады. («Боран» 36-бет»)
–Шәйт! Шәйт! Қайт! Құптан! Айт! Айт! –деп айқай салып атын тебініп, қамшы үйіріп Қоспан аласұрады. («Боран» 40-бет»)
– Ойбай-ау, дүниенің рахаты осында екен ғой. («Боран» 44-бет»)
Қартайған шақта қай-қайдағы... Тіфу... («Боран» 56-бет»)
– Ойбай-ау, мына бұрқасында сонша жерге... («Боран» 101-бет»)
– Е, шыным болмағанда ... («Боран» 118-бет»)
–Туһ, құдай да саған соншама аяқ бергенше бас берсейші. («Боран» 120-бет»)
– Ә-ә жаның тәтті екен ғой. («Боран» 125-бет»)
– Әй, әй, тоқта, тұра тұршы енді. («Боран» 126-бет»)
– Ойдөйт дерсің, Қаламүштің айтқанымен бәрі бола қалады-ау, шіркін. Пішту, саған, - деген сөздер көбірек естіліп жүрді. («Боран» 129-бет»)
Достарыңызбен бөлісу: |
