77
Тіршілік
бірі болуы керек» – деген ой топшысында тұрған ол Мәкеңнің де
оянғанын байқап, солай жүрді.
– Ал, сұлуым, қалай ұйықтадың?
– Жақсы.
– Ал, мен өте жақсы сезініп тұрмын.
– Кел, келе ғой... шәй дайындап жібер. Қызметке кетуім керек...
Әлгі қызметшілерді де босатып жібере қойып едім.
– Жақсы, жақсы. Тек ас үйді көрсетіп жіберсеңіз...
– Сіз демеші... Сен маған бар жағыңнан ұнап қалдың. Менің көңіл-
десім болуға әбден жарайсың. Мен өзім қазақы тәрбие алғандарды
ұната мын.
«Көңілдес» деген сөз төбесінен су құйғандай болған Айтолқынның
басы айналып, құлап қала жаздады. Дереу есін жиды... Өз аяғыммен,
өз еркіммен келдім емес пе? Мұным не?
Кәдімгі некелес әйеліндей
шәйін дайындап, баптап құйып бола бергенде ол:
– Сені тұрағыңа апарып тастайды. Екінші машинаға мінесің. Тек
мен кеткен соң... Міне, ақша! – деді де шығып кетті.
Жасылы бар, көгі бар бірталай ақшаға қарап не қуанарын, не жы-
ларын білмей қалды Айтолқын. Есіктен шыққан оны екінші машина
жүргізушісі күтіп тұр екен, дереу үйіне жетті.
Киімдерін алмақшы бо-
лып, түні қалай өткенін сұрамақ боп Гүләйім де жеткен еді бұл кезде:
– Қалай, подружка? Түнің жақсы өтті ме? Видать, интересно про-
вели... Бетің розовее стало.
– Қойшы, ұялтпай...
– О-о-о, әлі-ақ класный бикеш болып шыға келесің.
– Білмеймін...
– Білетін боласың көп нәрсені. Біздің Бека мен Мәкең аман болсын.
Міне, байлық, міне, өмір! Сен екеуміздің өміріміз өмір ме! Одно назва-
ние. Маған енді ит те, құс та тұратын пәтер ұнамай Бекадан коттедж с
охраной сұрап жатырмын.
– Қойшы, ұят емес пе?!
– Ұятты неғыласың... Мұндай сөздер қоғамда архаизм «Қолыңда бар-
да – басып қал» деген принцип қазіргілердің,
билік басындағылардың,
үкіметтің шет жағын болса да жағалап жүргендердің бәрінің әрекеті
осы.
– Сонда қарапайым халықтың қамын кім ойлайды?
– Құдай-ау, неткен наивная! Қоғамға керектер бар, керек еместер
бар. Екеуміз соңғысына түсіп кетпеу үшін де еркектерімізден айырыл-
мауымыз керек...