93
Тіршілік
– Ойбу, ол ешкімді тыңдамайды. Әкең қайтқалы тіптен өзгеріп
кетті. «Араққа ақша тап» дейтінді шығарды...
–
Менің қызымды бағып берсең, ана киім тігетін шеберханада бір
әйел декреттік демалысқа кетеді екен, соған кірсем деп ойлап тұрмын...
– Әрине, аяқ-қолым жүріп тұрғанда бағып беремін ғой...
Осы бір әңгіме-дүкеннен кейін Айтолқын азын-аулақ ақысы бар
жұмысқа кіріп, орын тапқанына риза болатын. Кешке-кешке кейде
Қанаттың шығаратын шуы болмаса, бір қалыпты өмір басталғандай
еді...
Кешегі ішкен ішкіліктің зардабынан басы зеңгіп тұрған Қанат не
істерін білмей аласұрды. Бір жарты алып, кешегі достарымен бөліп
ішіп алса жаны жадырар еді... Оған, қалтада соқыр тиыны жоқ, сана-
сында тек бас жазу.
– Апа, әй, апа! Қайдасың?, – деп ышқына айқайлады.
– Не
болды, қарағым-ау, – деп сүріне, жығыла жүгіріп анасы келді.
– Маған ақша керек...
– Оны қайдан аламын? Жоқ қой...
– Қайдан алсаң, одан ал... тап деген соң тап...
– Әй, қайдан табам, жоқ болса, Зейнетақы бітті ғой. Ешкім қарыз
бермейді.
– Өтірік айтасың береді...
– Енді араққа ақша бер деп жүгіремін бе?
– Нанға сұра!
– Бала болмай бақа болғыр сенен-ақ көрдім ғой...
– Не дейсің?!
– Мұндай болғанша өліп неге қалмадың?
– Ә, ә.... мені өлтіргің келіп тұр ма? Одан бұрын мен сені өлтіремін....
Басына қаны теуіп, көзі қарайған Қанат қолына түскен көсеуді ала
салып анасының басынан ұрып жіберді. Есінен танып құлап түскен
ананы темірмен ұрғылай берді. Өзі өмір берген ұлының қолынан осы-
лай ана өлім құшты. Қорқып тығылып отырған қаршадай Әселді көріп,
көңіліне небір ойлар кіріп, еркектік делебесі қозды. Жүрегі
әлдебір
жамандықты сезіп жылай бастаған қызды, шырқыратып, сүйреп
әкеліп, зорлап, аюандық әрекетке барды.. Тән құмарын тарқатып
алған соң, талып қалған қызға көңіл бөлместен үйден ақша іздей ба-
стады. Шешесінің әмианын тауып жартыға жетер тиын -тебенді алып,
арақ алып келді дүкеннен. Асықпай отырып ішімдікке тойып алған
соң, есін жия бастаған қыз көзіне түсті, сәлден кейін қаршадай сәбидің
басы оның айқасып кеткен саусақтардың арасынан сылқ ете қалды.
94
Клара Қабылғазина
Асықпай ауланың ішінен жер қазып, анасы мен жиен қызды көміп,
үйге кіріп бөтелкенің қалғанын тауысып тұрған болатын.
Аяқтары
жүрмей отырған жігіттің көңіл күйін жұмыстан қайтқан әпкесі бұзды:
– Қанат, тағы ішіп отырсың ба?!
– Іштім, ішемін...
– Апам қайда, Әсел қайда?..
Бөлмелерді аралап, шарқ ұрған Айтолқын бір сұмдықтың болғанын
сезді:
– Қайда деймін, олар?....
Жауап бергеннің орнына көздері қанталаған бауырының өзіне
қарай ұмтылғанын байқады. Қолында пышақ. Жан-дәрмен қашып,
есікке жетті. Сол жүгірген бойы, көршінің үйіне жетіп жығылды:
– Аға, тез милиция шақыр. Қанат мас. Үйде анам да, қызым да жоқ.
Білмеймін, не болғанын. Бір жамандықты жүрегім сезіп тұр...
Аудан орталығынан келген милиция қызметкерлері Қанаттың
мастығынан айыға бастағанын байқап, сұрақ ала бастады. Аз уақыттан
кейін ол өзінің істеген қылмысының бәрін жайып салды. Денелер
көмілген жерді ашқан кезде әйелдің денесі суымағанын байқаған
олар көмілген уақытта оның тірі болғанын анықтады.
Келген экс-
перттер әлденені ұзақ жазып Қанатты түрмеге, қазаны көзімен көріп,
есінен танып қалған Айтолқынды ауруханаға аттандырды. Ол ауыр
халде жатқанда ел болып, ағайын болып марқұмдарды жер қойнына
тапсырды. Сәл сауығып шыққан Айтолқын туған шаңырақтың есігін
ашуға жүрегі дауаламай сол күйінше беті ауған жаққа кетіп қалыпты.
– Қайтадан қалаға кетіп қалыпты, – деді біреулер.
– Көрші ауылдағы туыстарына кетіпті, – деді тағы біреулер.
– Бір жерге барып байғұс өліп қалмаса не етті? – деді әркімдер.
Жаратқан иеміз де біреуге бақ,дәулетті, бар жақсылықты үйіп-
төгіп бере салады, ал кейбіреудің сорын бес елі қып,
тағдырын тәлкек
етіп, допша домалатады. Өмірдің қатыгез толқыны бір тұншықтырып,
бір көтеріп алып келе жатқан келіншек қайсарлық көрсетіп, қасқайып
тұра алар ма? Тұра алмас па? Бұл тағдырдың эпилогын тек жаратқан
Алла ғана біледі...