15
Тіршілік
Мақсұт не жұмысты тұрақтап істегісі келмей, не оқығысы келмей,
ақыры біреулермен ілесіп Астанаға «бәлен жерде бақыр бар екен» деп
кетіп қалды. Көп ұзамай-ақ «Мен үйлендім, екеуміз де базарда жұмыс
істеп жүрміз» деген хабар келді. «Өзі білсін... Өмірді өзі үшін сүреді...
Мен үшін емес... Бірақ соның қадірін кетіріп, алды-артына қарамай,
әлдекімге үйлене салуын-ай...
Салиха ызаланды, жылады. Бірақ қолдан
келер қайран жоқ. Ендігі жігер-күшін қызының тәрбиесіне салмақ
болды.
Қызы Жақұт та мектеп бітірейін деп жатыр. Оған өзінің сыныптасы,
әкімнің баласы ғашық екен. Салиха әдемі өмірді көз алдына елестетіп,
армандаумен жүр. Қызы керемет бай әулеттің келіні болады... Әрине,
Салиха да бастауыш мектептің мұғалімі, ажырасқан,
жәлап деген
атақтардан ада болады. Бәленбай деген әкімнің құдағиы деп ел-жұрт
аспанға көтереді. Осындай тәтті қиялдың жетегінде жүргенде қызы
көрші аулада тұратын татар баласымен жүретін болып шықты. Сөйтсе
ол не ішерге, не киерге жарымай, қайыр тілеуге аз отырған көп бала-
лы отбасының үлкені екен. Осының бәрін Салиха көршілерінен естіді.
Ешкімнен, ешнәрседен олар ұялмай ашық жүріске әлдеқашан көшіп
кеткенін бұл ғана білмейді екен...
Елдің бәрі: «әрине,..
шешесі жәлап, қызы қайда барады дейсің...»
деп кесіп-пішіп қойған...
Салиха не істерін білмей дал болды. Мына жағдайдан қызды тез
арада құтқару керек екенін түсінді. Сонымен, астанаға кеткен ұлымен
сөйлесіп, ол медбикелер дайындайтын училищеге оқуға қабылдау
жүріп жатқанын, соған тез арада жіберуі керектігін айтты.
Тез арада жолға дайындалып, билет алып,
қызын шығарып салуға
келген беті. Қызын әлі де жас көріп, тәтті тоқаш әкеліп берді. Әп-әдемі
қызының түріне қарап отырып, жүрегі сыздап қоя берді. Ол жақта
қалай қараусыз жүреді. Сүйріктей саусақты қолдарымен қалашты жеп
отырған қызына қарады. Қандай жақсы көретінін ешқашан білдірген
емес. Өзінің шешесі сияқты қызына деген махаббаты жүрегінің ең
түкпірінде болатын да, ал сыртқа дөрекі сөздер, сұрғылт ойлар ғана
шығатын...
– Анау мықтының баласы біле ме кетіп бара жатқаныңды?
– Кетсінші, ары...
– Ал, анау-шы...
– Мен оған хат жазып тұрамын...
– Айтшы, сен неге отқа емес, боққа қарай тартасың?
– Мен оны сүйемін. Ал, ана мықтының баласын жек көремін.