Комиссар єаббасов

Қуандық - Қараекеден затың, аға.

Арғын аға болғанда, сәлем бізден,

Әдейі арнай жазған хатым, аға.

Бейнеттің жүрміз дәмін татып, аға.

Қазақтың қазақшылық жолыменен

Орынды өкпе айтамыз батып, аға.

Байып ба айран-шалап сатып, аға.

Сөз жарасы сүйекке таңба болар,

Досқа күлкі болмайық, жатқа таба.

Маңғаз бай, сүбелі би, батыр шыққан.

Сарыарқаны ен жайлап, мыңды айдаған,

Қараекеде кім артты Саңырықтан?!

Нұрлан да өтті жалғанды жалпақ басып.

Солардан мәңгі қалған мұра бар ма,

Жан-жаққа қараңдаршы көзді ашып?

Азына шықты шалқып Сарыматайдан,

Олдағы он жеті мың жылқы айдаған.

Дастарханы жиылмай ертелі-кеш

Ат басын тартқан емес Арғын, Найман.

Құт қонып Аққошқар мен Сайдалыға.

Бақ қарап, қыдыр дарып толықсыған,

Малайда Жанайдардың Мейрамына.

Желігіп жел нәпсіге ерген емес.

Талтаңдап тиын санап, жалаң қақса,

Дәулет қонар дегенге сенер емес.

Көруге ұяламыз беттеріңіді.

От жақпаса құр түтін шықпас болар,

Орынсыз сөз етеді текке кімді.

Шалқыған ортасында Арғын, Найман.

Құлқың неден бұзылды бүгін сенің,

Бата алған ел емес ең Қарынбайдан.

Тойып айран ішкенге семіресің.

Қазақшылық қалыпты мүлде ұмыт,

Кердең қағып, кекиіп, керілесің.

Қаны бір қайран қазақ бауырым деп.

Аяғы ақсақ, арқасы жауыр жанның,

Сауысқандай шоқисың сауырын кеп.

Өмірде еш арманы жоғымыз деп.

Күні-түні құдайдан тілейсіңдер,

Боталы түйе болсын боғымыз деп.

Күйініштен шыққан сөз тиер қатты.

Кегі жоқ ағайындық айтқан наздың

Басы қатты болғанмен түбі тәтті.

Мал бітпес қайыры жоқ пейілі тарға.

Ауылыңа іздеп барса шулайсыңдар,

Секілді жемтік көрген қара қарға.

Қазақ қой қазақшылық қаны бар деп.

Аңсап барған сорлыға тап бересің,

Өлген сарттың қойнында наны бар деп.

Баста еркі жоқ, қол-аяқ байлаудағы.

Маңдай тасқа тигендей түңіледі,

Бұйырмай бір тостаған айран – дағы.

Басынан бақ тайған соң тартқан кірбең.

Атам қазақ ырым қып шығаратын,

Ақ құйып, жыланды да үйге кірген.

Барады жақын тартып, ағайын деп.

Бас - аяғын қарайсың жылмаң қағып,

Жарамды заты болса, алайын деп.

Мал – мүлкі, сүйген жары, баласынан.

Мал ұрлап, кісі өлтіріп айдалған жоқ.

Жабылған жауыз жанның жаласынан.

Елінен аулақ болып татар дәмі.

«Ер арыса – аруақ...» деген бар ғой,

Кешегі азаматтар қатардағы.

Бұл мінез жат қалың ел қазағыма.

Көлеңкең көзсіз болсаң аспас бойдан,

Қалмайық дос, дұшпанның мазағына.

Ағайынға айтамыз оны не деп.

Қара нардың жүгі ауып қайысқанда,

Көз көрсе, жібермей ме жатта демеп.

Кетпесін қарыз болып мойындағы.

Үш жүздің ортасынан азаматтар,

Айтқаны өкпе - назын ойындағы.

Қайғысыз жан семірер қара суға,

Көре алмай Қараекеңнің жақсыларын,

Кездесіп жүрміз бе әлде сұм мен қуға?

Аз жаман рулы елді ірітетін.

Артық айтсақ биғайып кешіріңдер,

Тұтқындағы адамбыз көңілі жетім.

Көңілде кір сақтайтын кезегі жоқ.

«Түбі бірге түтпейді», - деген мақал,

Ағайын азары бар, безері жоқ.

Біз дағы өздеріңдей ата ұлымыз.

Баста ерік жоқ, құн бар ма сөзімізде,

Теріс боп жүрген шақта мақұлымыз.

Біреуге ерте деген, біреуге тез.

Тағы ғафу өтініп, сөзді аяқтап,

Абайдан келтірейік бір ауыз сөз.

Көз жетті бір қалыпта тұра алмасқа.

Адамды сүй, алланың рахметін біл,

Не қызық бар өмірде мұнан басқа!