*** Алдымда ақын Абай – Темірқазық

Алдыға көз жіберді мың-мың жалға,

Алтын туын өлеңнің тігіп құзға,

Артқыға үлгі – деді қыз бен ұлға.

Алғыр ойлы, ардагер асыл тұлға,

Алтын күнге көз салып қарады да,

Аманат, сен куәсің, - деді туға!

Қырандай шықсын құзға қанат қағып,

Талабы тасығанда ұлы өмірге,

Жырласын тіккен туды қолына алып.

Асыл сөз мұхитына кеттім малып.

Болат қалам сенімді қолға тисін,

Қаламыммен жыр жазып, қаруланып.

Қарасын барлық әлем қайран қалып.

Сөз болмақ самародни сары алтыным,

Әлемге әйгіленер, бақыт жайып.

Ескерілмей тарихта қоймас қалып.

Мұрагерім, артымда қалың жұртым,

Куә болар ісіме кәрі тарих.

Есінде мәңгі сақтар мені халық.*

Ал халқым мен қалдырдым қазынамды,

Пайдалан керегіңше ішкің қанып.

Қаламым ақ қағазға өрнек салып.

Сотықпалы соқпақсыз жерде өстім,

Бәйгеге шаба алмадым * жарып.

Бәйгемді бермесеңдер сендер алып,

Өкінішті өмірім бұлдыр болды,

Сендердің өмірлерің болар жарық.

Өмірден соққы көріп кеттім налып.

Өмірдің төріне шық, шыңға өрле,

Даңғыл жол алдарыңа кеттім салып.

Өсіңдер шашақ атып, шешек жарып.

Алды үміт, арты өкініш өмір сүрдім,

Сендерге бақыт таңы туды анық.

Сонда өзім табамын іздеп барып.

- Деді де қанат қағып, көкке самғап,

Өсиетін айтты да жөнелді алып.

Терең ой, ақыл дария данасының.

Өсиетін орындап отырғалы*

Абайдың баласының баласының*

Адал еңбек, адамдық сол дедің сен.

Адамшылық қақы үшін еңбек қылсаң,

Айнымас ақ ниетті жол дедің сен.

Мақтан іздеп қайғы алма.

Мініңді ұрлап жасырып,

Майданға түсіп бәйге алма»

Мақтан іздеп қайғыға ұрылмадық.

Мінді ұрлап, жасырып жасқанбадық,

Майданға түсіп бәйге бұрын алдық.

Қан майданда жауға аттық, ойнақ салдық.

Қас жаудың қақыратып қабырғасын,

Қайрадық қаламыңды майлансын деп.*

Мұхиттың күл-талқан қып мұзын жардық.

Табиғат тәжім етті бізге келіп,

Бұрынғыдай қылмайды бізге баздық.

Ғылым дариясына жүзіп қандық.

Қалың елің қазағың қайта туып,

Өмірдің ең төрінен орын алдық.

Бұрынғы ескі өмірден қалмай қалдық.

Өлсең де өзің салған даңғыл жолмен,

Маржандай тізілдіріп сөз жырладық.

Алпыс тарау әніңді жүз толғатып,

Сандуғаштай сайрады еркін халық.

Бөлеген бақытқа елді ұлы Сталин.

Абайдың асыл сөзін ардақта – деп,

Күлімдеп көз алдымда тұр Сталин.

Ендеше орындалды өсиетің,

Адамшылық арыңмен, ақ ниетің.

Халқыңның бел баласы, сен ұлысың,

Елің бар махаббатпен шын сүйетін.

Алтындай Абай сөзі ерітер көңіл.

Аспанда – ай, көкте – күндей күн-түн сөбей,

Абай - тірі өлмейді, жасайды өмір.

Бойға қуат, жаныма болған азық.

Қалам алсам қолыма, өлең жазсам,

Алдымда ақын Абай – Темірқазық!