Комиссар єаббасов

(Максим Горькийге)

Шаңқылдап қара түнде ұран салған.

Бұлт басқан алтын күнді күлімдетіп,

Бұлт пердені талқандап бұзып жарған.

Дауылда құрыш қанат емес талған

Бұлт бұзып, тұман сүзіп, бұғауды үзіп,

Тас жастап, мұз төсеніп, қар жамылған.

Құшақ жазып қарсы алған көкшіл аспан.

Қияның шың құзына шығып қыран

Құйылып сөз бұлағы дария тасқан.

Құрыш сөз жай оғындай өткен тастан.

Қан майданға шақырып қайрат беріп,

Халқына бақыт үшін ұран салған.

Сол ұраннан жүректе мықты сенім.

Орынап, орындалған күткен мақсат,

Ұлы Отан ұмытпайды сендей ерін.

Сені сүйген Сталин – көсем – Ленин.

Сенің атың сақтаулы Кремльде,

Сені бізден айырмақ емес өлім!

Ойнақы көз, тұрақсыз сөз,

Қылтың қызыл оңатын тез.

Көздің құрты сылқым сұлу,

Бола қалдың сен қайдан кез...
Нәрсіз – тәтті көлгір күлкі,

Бойындағы қымбат мүлкі.

Жел көңілді желіктірген,

Сылаңдаған қызыл түлкі.

Жел нәпсіге ерік беріп.

Қызыл түлкі жалт бергенде

Қу құйрығын қалдым көріп.

Жүрмеспін деп енді жуық.

Бір аңғалдың көзі шалып,

Арсалаңдап кетті қуып...

Маңдай тасқа тиді қатты.

Келші сәулем, қайдасың сен,

Қайдасың жар махаббаты.

Көрем көзді терең сырлы.

Ақылы алтын, жүзі жарқын,

Терең сырлы, сегіз қырлы.

Тұла бойы ұят пен ар.

Жаны таза, сабыры мол,

Сенсің сәулем, сен асыл жар.

***
Туған айдай толықсып сен көріндің,

Көріндің де, еркін алдың көңілдің.

Айым, күнім, қуанышым, бақытым

Бір ғана сен кілті дедім өмірдің.
Ақ жүзіңнен әлем жарық болғандай,

Сарғайған гүл шашақ атып толғандай.

Күн көзіңмен күлімсіреп қарасаң,

Бақыт құсы басқа айналып қонғандай.

Сегіз жұмақ тегіс есік ашқандай.

Жабырқасаң күн тұтылып түнеріп,

Бар әлемді қараңғылық басқандай.

Өз жүрегім билетті ме өзіме.

Еркімді алдың сен – дария, мен – балық,

Мен бағындым, мен табындым өзіңе.

Арсыз нәпсі қызғыңа тойды ма.

Сүйіп, күйіп, денем балқып, жан иіп,

Сезім билеп ақылды да, ойды да.

Асау жүрек естен танып қалғанда.

Ақ төсінен тоят алып аймалап,

Демедім бе арман бар ма жалғанда.

Маған жат боп көрінентін сұм өмір.

Тағдыр айдап айырғанда жарынан,

Жаралы жан өлмей тірі нағып жүр.

Ғашығың қарсы алмасаң бәрбір өлмек.

Ішінде әлдеқандай сусыны бар

Қолыңда сәулем сенің алтын шөлмек.

Мейілі, у құйсаң да бірақ жұтам.

Шарабы болса егер махаббаттың,

Қайғы мен қасіретімді мүлде ұмытам.

Өміріме бір көргенім болады сеп.

Әркімнің мен дегенде аузы жеңіл,

Жалынам, айта көрме жалғаншы деп.