Сапарғали өлеңнен өрім өрген

Сапарғали өлеңнен өрім өрген

Тас кешу, талай қия асқан өрден:

Сан түскен шаршы топқа қарт Нұрғали,

Тасқындап жыр бұлағын толға, тебірен!

Маршалың ту ұстаған Жамбыл алып,

Сарбазы өңшең саңлақ соңына ерген.

Халықтың қабілетті ақындары

Теңіздің тереңінен маржан терген.

Бір кезде арман еткен бақыттарың,

Бұл күнде қолың ұстап, көзің көрген.

Жырларың ел жүрегі, ел тілегі,

Сөзден жауға оқ атқан өңшең мерген.

Ерді құл, аруды тұл қылмақ дұшпан,

Орныңды есіл етпек, алған төрден.

Қаптатып қара түнек ел басына,

Тұрғызбақ қорқауларды қайта көрден,

Табиғаттың заңы жоқ аңдар үшін,

Тірілтер жебірлерді мәңгі өлген.

Таралған арам тәнге жан кірмек пе?!

Кім көрген, өлмекті қайта келген!

Алмас сөз жай оғындай жарқылдасын,

Кек жыры, намыс жыры кеуде керген.

Лаулата, селдете, нөсерлеп сөз

Жауына атой берсін көктен, жерден.

Сяң – у, қалам – найза болсын,

Қаруың зор міндетпен алған елден.

Жауға ажал, елге бақыт жырын жырла,

Ардақты асыл сөзің халқым сенген.

Қарысқан қан майдан батырларым,

Халық үшін құрбандыққа қайтқан көптен.

Батыр Мәлік, қаһарман Төлегендер,

Ел ұлы, ел қаһары жанға төнген.

Ардагер қамал бұзған ерді жырла,

Алысып ажалменен жауды жеңген.

Ел күші, ел бірлігі, ел достығы –

Тамшыдан – көл, дария – туған көлден.

Еңбектің маңдайының ерін жырла,

Бір онға, оны жүзге жауап берген.

Жау тұншығып, күйресін қабырғасы,

Ақынның жүрегінен тасқан селден,

Дұшпанға сөз қаһары кем тимесін,

Орыстың найзасымен жауды жеңген.

Ақындық атыңды ақта, халық алдында,

Ас мүдірмей, ел сыны - асқар белден.

Жырла, жеңіс сенімі – қол басшыңды,

Тарихта жоқ теңдесі әлемде тең.

***
Батыр ағама

(Гвардия полковнигі Бауыржан Момышұлына)
Ашуы сақылдаған аязды Ақпан,

Қамалға қайсар ерім қарсы шапқан.

Таудай тажал тап келсе талқан қылып,

Күлін көкке ұшырып аспанға атқан.

Дұшпан белін сындырып тауын шаққан.

Бел шешпей мұз төсеніп қар жамылып,

Кірпігін күндіз-түні емес қаққан.

Қан кешіп безген ерім рахаттан.

Ел шетіне жау келсе ер тұрар ма.

Майданға шеру тартып шыққанда

«Аттан»

Қайсар қазақ ұланы қол бастаған,

Ердің аты еліне болған мақтан.

Ел састы, етек басты болған шақта,

Қиыннан қисын іздеп ақыл тапқан.
***