Әдеби KZ
әскерде жүргенде әкесі ауылдағы біреудің қызын әпермек боп, уәделесіп
қойыпты. Бірақ жігіт оны ұнатпапты. Қасындағы ағайы бір күні ауылдарына
уәкіл болып келіп, үйлерінде қонақ болып отырып: «Мен саған Алматыдан
қыздың көкесін тауып беремін» депті. Сонымен ол мұнда «қыздың көкесін»
іздеп келіпті. Ерғазы қалқан сырын осылай, шелектен су құйғандай етіп, тағы
бір ақтарып салды да, кейінірек келе жатқан Тұмажанға естіртпей:
– Бұл кісі аудандық мекеменің меңгерушісі, - деп қойды.
Өзбек көшесін кесіп өтіп, драма театры тұрған Дзержинский көшесіне келіп
тірелдік.
– Театр осы, – дедім мен көше жақ қабырғасында кішігірім қазандай аспалы
сағаты бар, бүйіріне сыған әйелдерінің киіміндей әртүрлі алабажалақ афиша
қағаздары жапсырылған, жатаған, өзен пароходына ұқсас, үлкен үйді нұсқап.
– Бұдан біз қалай табамыз? - деді Ерғазы апалақтап.
– Билет алып, ішіне кіріңіздер.
– Қазыр ойын басталып кетті ме екен?
– Басталған болар. Бірінші акт бітіп, жұрт үзіліске шыққанда тауып аласыздар
ғой.
Арттан ырғала басып Тұмажан келді. Ол келе сала театр қабырғасындағы
афишаға үңілді.
Онда көрсетілген спектакльдерді бір-бірлеп оқи бастады.
– Е, бүгін «Қобыланды» екен ғой, – деді ол.
– Иә, «Қобыланды» екен, – деді Ерғазы.
322
Достарыңызбен бөлісу: |