Осы отбасына бірінші рет барғанда, патронаж мейірбикесі ананың қатты мазасызданатынын байқады. Оны үрей және сенімсіздік, балама қарай алмаймын деген қорқыныш пен пікір түгелдей билеп алған сияқты болды. Барлық сұрақтары баласына төнуі мүмкін қауіптермен байланысты болды. Ол алдыңғы патронаж мейірбикесі берген кеңестерді және жауаптарды қойын дәптеріне мұқият жазып алып отырған.
Патронаж мейірбикесі шыдамды, қамқор және қолдау көрсетуге даяр болды. Ол жауаптар беруден гөрі, шешімдер ұсынуға тырысты. Ол ананы мақтап, пікірін біліп отырды. Ол ананың қаншалықты алаңдаулы екенін және себептерін түсінуге тырысты.
Онымен сөйлесіп отырғанда, ана өзін жалғыз сезінетінін, әбден қажығанын, отбасы мүшелері аз көмектескенін, әрі, күйеуі көп жұмыс істеп, жиі «ашуланатынын» анықтады. Сонымен қатар, ол құпия түрде күйеуінің қарым-қатынастарының ерте сатысында туылған бұл баланы қаламағанын жеткізді. Ананың көңіл-күй жиі өзгереді, көбінесе шаршаңқылықты сезінеді. Түнде ұйықтай алмайды, ал таңертең оянғысы келмейді. Баласына қызығушылығы жоғалып барады және оған күтім көрсету үшін әдеттегі міндеттерін орындауға күш-қайраты жоқ. Оның шаршаңқылығын баласын емізе алмайтыны, оған балаларға арналған тамақ беруіне туралы келетіні көңілін түсіретіні өршіте түседі. Ана баласын емізе алмайтынын айтып жатқанда, көз-жасына ерік берді, себебі, оның ойынша баласының алдында ана болудың басты міндетін орындай алмайды.
Патронаж мейірбикесі ананың өзіне сенімсіз, өзін кінәлі сезінетінін және баланың әкесінің және басқа отбасы мүшелерінің тарапынан қолдауға мұқтаж екенін мойындады. Оның пікірінше, сәби «жеңіл», жақсы ұйықтайды және тамақтанады, әрі, анасының ықыласына «ризашылығын білдіріп отырады». Содан соң, патронаж мейірбикесі келесі аптаға кездесу белгілеп, анадан баланың әкесінің сол кездесуге қатысуын қалайтынын не қаламайтынын сұрады. Бұл ұсыныс анаға ұнады, сондықтан, кездесуге ата-ананың екеуі де қатысады деп шешілді.
