өзінің терең индивидуалдык белгілерімен ерекшеленетін екі электронды
бөліп ала алмаймыз. Бұл тыйым салу бекер емес. Оның объективті
негіздері бар. Оны пайдалану көптеген адасушылыктар мен кателіктерге
жол бермейді, оның ішінде, мысалы, накты заттарды танудың тәсілдерін
берілген салага (микрообъектілер) көшіруге тыйым саду, өйткені бұл
тэсіл өзге мэндік салада ғана колданыс табады. Зандардьщ реттеуші
функциясы да тыйым салу функциясынан туындайды. Әрбір ғалым өз
мәселелеріне шығармашылык тұрғыда келуі мүмкін, алайда бұл
177
шығармашылық теория заңдарының белгілі бір шекараларымен
шектеледі жэне сонымен реттеледі. Егер ғылыми шығармашылық
бекітілген ережелерге бағынбаса, онда не жаңа теория шығару кажет, не
ескісін кайта кұру кажет, ең болмағанда берілген ншғарманшлык
идеяны кате деп мойындау қажет: реттеушілік шығармашылыкка
тыйым салмайды, бірак оның нэтижелеріне дэл баға беру мен оның
каншалыкты өзін аныктайтындығын түсінуді талап етеді. Акырында
зандардың жүйелеуші функциясы берілген пәндік саладағы элементтер
мен жай-жүйелерінің арасындағы өзара бағыныштылык (субординация)
пен өзара әрекетін бекітуге мүмкіндік береді. Мұның салдарында оны
күрделі кызмет етуші жэне дамушы ретінде карастыруға, соның
нәтижесінде ғылыми зерттеуді карапайымдандыру мен жеңілдетуге
мүмкіндік болады.
Ендігі жерде біз танымның өзге формаларымен салыстырғанда
ғылыми танымның ерекшелігі не деген сұрақка алдын-ала жауап бере
аламыз. Ғылымның кұрамына эркашанда теориялык білімдер кіреді.
Оның
мазмұнын
жекелеген
гипотезалар,
зандар
жэне
катаң
Достарыңызбен бөлісу: |
