калыптасады. Бірак осындай сипаттамасыз болмыс та, ақыл-ойдың өзі де жок. Абсолютгік акыл-ой ретіндегі философияның өзі барлық жалпылык туралы рефлексия, Элем мен Адам, олардың аракатынастарына абстракциялық деңгейде рефлексия жасау. Міне, дәл осындай негіз акыл-ойды күрылымдауға (конструирование) мүмкіндік береді, яғни болмыс туралы тек оған деген ойша көзқарас арқылы пайымдауға жағдай жасайды. Болмыстың бар екендігі туралы тек рефлексия аркылы, ол туралы абстракциялык ой-толгау аркылы гана коз жеткізуге болады. Егер абсолютгік ақыл-ой болса, онда ой аркылы болмыстың өзін жете игеруге жэне ол туралы түйіндер жасауга болады. Болмыс туралы абстракциялык-пайымдык көзқарас оның уакыттан, сезімнен тыс екендігі, оның жойылмайтындығы туралы шарттармен толықтырылады жэне оны тек зерделеу тэсілімен, яғни философиялык рефлексиямен ғана игеруге болады. Демек, болмысты игеру барлық жалпылык деңгейінде мүмкін болады. Жэне адам осы философиялык рефлексиялау қабілеті аркылы осы барлық жалпылықгы мойындағандықтан, бүл таза ақыл ретінде адамның элем туралы көзқарасына оның реттілігі, 100
зандылығы және кажетгілігі туралы идеяны косады. Құдайдың кұдіретіне күмэн келтірген адамдардьщ ең бастапкыдағы азапты ізденістері, осы абсолютгік бастау идеяларымен байланыстылығы бекерден-бекер болмаса керек. Олар бұл өзіндік универсалдылыкка өзін- өзі саналы түрде сезіну аркылы, субъективтілікке ие болу аркылы жетті, ал оны бірегейлендіру таза акыл болып табылады. Акыл-ойдың болуы мен оның болмысына деген сенімділікке ие болу адамға өзінің болмысында жөне әлем болмысында рухани куш-жігер береді жэне өзін, санасын және қоршаған ортаны өзгертуге, әрекет етуіне жағдай
