елестеткенде бұл дерексіз карама-қайшьшық бізге тіптен кедергі келтірмейді жэне біз оны мүлдем байкамайтынымыз анык; кателіктердің ѳзі біз осы ұғымдарды түсіндіруге колданған дерексіз аныктамалардың өздерінде болса керек. Бірак ѳзіне ѳзі толымды игілік - объективті мағынадағы игілік - бізді канагаттандырмайды; тіпті менің ѳзім катыспайтын жэне меніқ ѳмірімді нэрлендіріп, жылытпайтын абсолютті бастауга кызмет ету оган магына бере алмайды. Бірак субъективті мағынадағы игілік те - субъективті рахаттану, куаныш, бакыт - маған магына бере алмайды, ѳйткені біз кѳріп отырганымыздай, тіпті «не үшін» деген сұракпен уланған кез-келген ең бакытты өмірдің де өз өздігінде мағынасы жок. Біз мағыналы өмірдің шарты ретінде ұмтылатын нәрсе осы екі бастауды онда жеке бастаулар сөніп, олардыд бірлігінің өзі ғана берілетіндей кылып үйлестіруі керек. Біз қаншалыкты бакытты болсада ана немесе баска субъективті өміргеде, өз өзінде каншалыкты жетілген болсада суык, жансыз объективті игілікке де ұмтьшмаймыз - біз өзіміздің жани бостығы мен сары уайымын тольщтыратын цанагаттану деп аталатынға ұмтъшамыз; біз мағыналы, объективті толық, ѳзіне ѳзі толымды-қүнды өмірге үмтыламыз. Міне сондыктан ешкандай дерексіз анықталған игілік; ол сұлулык болсын, акиқат болсын, үйлесімділік жэне т.б. болсын бізді канағагтандыра алмайды; ѳйткені онда өмір, тұтастык ретіндегі өмірдің өзі, ең аддымен- 261
біздің өз өміріміз шетте калып, осы игілікпен тұтастай камтылмайды жэне онымен біте кайнасып кетпейді, тек сырттан оғанқұрал ретінде қызмет етеді. Ал біз өз өміріміздің мағынасын тануды аңсаймыз ғой. Біз