өзгерісінің немесе көрінісінің белгілі бір зандылыктарын зерттеудегі әрбір жаңа тәсіл пэндегі, эмпирикалык материалды тандаудағы пайымдалу объектін өз бетінше айкындайды жэне әркашанда мэдениеттің жаңа концепциясын тудырады. Мэдениет философиясының пэні мэдениет формаларын, олардың мағынасын философиялык талдау болып табылады. Баскаша айтканда, культурфилософия (мэдениет философиясы) мэдениеттің идеясын, максаттарын, принциптері мен алғышарттарын зерттейтін, универсалды жэне барлығын камтитын феномен ретінде мэдениетті философиялық пайымдауға бағытталған философиялык пән болып табылады. "Мэдениет философиясы" терминін XIX ғасырдың басында неміс философы А.Мюллер енгізді. Мэдениет философиясы дербес сала ретінде XVIII ғасырдың аяғында XIX ғасырдың басында бөлініп шыға бастағанымен, XX ғасырда ерекше карқынды дамыды. XX ғасырдың басында мэдениет философиясы мэдениет эволюциясының эртүрлі кезендерін зерттеуге бет бұра бастайды. Осыған байланысты мэдениет феномендерін зерттеуде ерекше тәсілдерді колданып, онымен айналысатын арнайы ғылым саласын калыптастыру идеясы пайда болды. Мысалы, жаңакантшылдар В.Виндельбанд (1848-1915) пен Г.Риккерт (19863-1936) "Мэдениет туралы ғылымдар" мен "Табиғат туралы ғылымдарды" ажыратуды ұсынды. Осылайша олардың концепциясы мэдениет философиясындағы оппозициялардың бірін - мэдениет пен табиғаттың аракатынасы мәселесін, сондай-ак мэдениеттің кұндылыктык (аксиологиялык) мэнін айкындады. Мэдениеттің теориялык картиналарының көптігі бұл феноменді