Барша мұсылманның ардақты анасы
−
хазірет Айша
256
Қызы фатиманы қасына шақырып құлағына
әлдене деп сыбырлауы да осы кезде орын алды.
сосын немерелері Хасан мен Хусейнді қасына
шақырып, маңдайынан сүйіп, иіскеді.
Осы кезде аналарымыз да айшаның бөлмесіне
жиналып, алла елшісінің соңғы деміне куә болды.
Пайғамбарымыздың қасына алып, насихат айтқан
адамдарының ішінде әйелдері де болған еді.
Бір кезде айша анамызға қарап:
– алтындарды не істедің? – деп сұрады.
анамыз алтындарды әкеліп берді. алтындарды
қолына алып санай бастады. Бір жағынан:
– шаңырағында алтын тұрғанда мұхаммед
раббының құзырына қалай бара алады? мыналарды
дереу тарат
405
, – деді.
Бір кезде қайтадан қысылып:
– айша, күмәнің болмасын, мен әлі Хайбарда
жеген баяғы тамағымның ауырлығын сезінемін. Дәл
сол удың әсерінен бүгін тамырларым үзіліп жатқан
секілді
406
, – деді.
Әрбір іс-қимылынан қоштасудың белгісі
байқалғандай. сосын үстіндегі қара шапанымен бетін
жапты. Қиналып, ауыр сезінген соң бетін қайта ашты.
Осы кезде тағы да намаз туралы сөз қозғады.
Тіпті:
– намаз, намаз! – деп бірнеше рет қайталады.
Үмбеті немқұрайлы қарамасын деген алаңдау-
405
ахмад ибн Ханбал, мүснәд 6\49 (24268), 6\182 (25531); Ибн Хиббан,
сахих 8\8 (3212); Ибн Әби шәйба, мұсаннаф 7\83 (34371)
406
Бұхари, мағази 78, (4165); Хаким, мүстадрак 3\60 (4393). Хайбар
жеңісі кезінде яһудилерден бір әйел пайғамбарымызды уламақ
болған, Жәбірейіл періштенің берген хабарымен аман қалған.
Қараңыз: салихи, субулул Һуда уәр-рашәд 5\134-135
Мүминдердің абзал аналарының бірі − хазірет Айша
257
шылықпен оған қазірден баршаның назарын
аударғысы келгендей. сол күндегі назар аудартатын
тағы бір мәселе құлдар мен қызметшілерге қатысты
еді. Оларға жақсы қарауды талап етіп, құл да болса
адамдарға адамша қарау керек екенін өсиеттеді
407
.
Осы кезде анамыз пайғамбарымыздан үйрен-
геніндей жарының бас жағында тұрып Құранның
соңғы екі сүресін оқыды. Оқығандарын науқастың
бетіне үрлеп, шипа тіледі
408
.
расулалла (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) соңғы
демдерін алып жатты. Басын айша анамыздың
кеудесіне сүйеп, көзін төбеге тікті. Осы кезде қолына
мисуак ұстаған хазірет Әбу Бәкірдің баласы аб-
дуррахман кіріп келді. алла елшісінің көзі оның
қолындағы мисуакқа түсті. мұны сезе қойған анамыз
мисуакты соңғы демінде де қалағанын түсініп, алла
елшісіне:
– сізге әперейін бе? – деді.
– Иә, – дегендей басын изеді. Дереу бауырынан
оны алып бермек болды. Бірақ, мисуак қатты бола-
тын, анамыз:
– Жұмсартайын ба? – деп сұрады. Басын изегенін
көріп, мисуакты аузына салып, жақсылап жұмсартып
ұсынды.
Пайғамбарымыз мисуакты алып тістерін
мұқият ысқылады. Тіпті дәл осылай мұқият мисуак
қолданғанына анамыз алғаш рет куә болған еді
409
.
407
Хаким, мүстадрак 3\59 (4388); ахмад ибн Ханбал, мүснәд 6\311
(26699)
408
Бұхари, мағази 78 (4175), Тыб 31 (5403), мүслим, сәләм 50 (2192);
Әбу Дәуіт, Тыйбб 19 (3902), Ибн мажә, Тыйбб 38 (3529)
409
Бұл күн туралы айтқанда анамыз «Елшінің дүниедегі соңғы күнінде
сілекейіне сілекейімді қосқан аллаға шүкіршілік» дейді. Қараңыз:
|