Одғұрмыш Өгдүлмішке бұл дүниеден жүз бұрып, барға
қанағат етіп, о дүниеге пейілді болу туралы айтады
Білімі - ӛзен, жақсы білім беріпті,
Есті мұны; ей, құлқы түзу – кӛрікті. –
«Жігіттікте кәрілік қамын істе сен,
Қартайған соң, жасың жетпес күш кетер.
Жігіттіктен хаққа тәует еткейсің,
Кәрілікте одан зиян шекпейсің.
Ұланбысың, жақсы құлық жолын қу,
Ұлғайғанда ұшқан жалын, отын – бу.
Қандай жақсы жігіттікті ӛткерген,
Үлес тисе күллі ізгіліктерден.
Жараспайды-ақ қартайғанда кісіге,
Араласса жігіттіктің ісіне!
Құтты адамның болар белгі, шырайы,
Тӛгіп тұрар күнде ізгілік райын.
Егер құтсыз болса, адамды зарлатар,
Қартайғанда пейілін бұзып сорлатар.
Жақсы айтыпты, білімі кең, дана бек,
Ей, шырайлым, ӛзің тыңдап санаңа ек:
«Бақытты сол, қартайғанша жаңылмай,
Жақсы болса, жамандық қып тарылмай,
Жүгірсе кім құмарлықтың соңында,
Сол білгейсің, бақытсызың, қорың да!»
|
