Бір күн үшін бүлініссе кімде-кім,
Білсін, ӛзі ӛз жүрегін тілгенін.
Ізгі
ниет ер не дейді, тыңдағын:
«жақсылық қыл, тиген жерге тырнағың.
Әлің барда жақсылық қыл, жатсынбай,
Кӛңілің ӛсер, ӛсер енсең нақ шыңдай.
(Ей,
ізгі адам, терең мәуең – бал-шырын,
Бері келгін, ашайын мен бар сырын.
Жақпас саған, бір күндікке алданба,
Жақсылықпен – жақсылық күт алдан да!)
Жауыздардың тұрса желі оңынан,
Жан азабын тартады, анық, соңынан.
Ізгілік – оң, Ессіздік – сол: Жүгің – ар...
Оңың – ұжмақ, солың – тамұқ, біліп ал!
Ессіз бүгін қанша есірер, құлшынар,
Ертең сонша ӛкінішке тұншығар.
Ізгі
кісі қанша егіліп, қорлансын,
Жаны
жәннет табар, ізгі болғансын!»
Ақылдылық – асылы ізгі жандардың,
Кішілікте – кісілік бар, аңғарғын...
Бар қылығы ізгі – ізгі кісінің,
Жан жылытар ӛзі-ақ түр мен түсінің.
Досың ізгі болса – ер де,
сене бер,
Нені болсын, досқа сенген жеңеді ер!