вокализм деп, ал дауыссыз дыбыстар жүйесін
консонантизм деп атайды.
Дауысты және дауыссыз дыбыстардың артикуляциялық-физиологиялық белгісін ажыратудың жалпыға ортақ белгісін
алғаш рет И.А.Бодуэн де Куртенэ айқындап берген болатын. Қазіргі қазақ тілі фонетикасын зерттеуші ғалымдар да осы
пікір-ді құптайды. Сонымен дауысты және дауыссыз дыбыстардың артикуляциялық-физиологиялық сипатын ажыратуда
ұстанатын негізгі белгі мынадай екен: дауыссыз дыбыстың жасалуы кезін-де қысым сөйлеу аппаратының бір ғана мүшесіне
түседі. Ал дауысты дыбысты жасау кезінде қысым бір мүшеге ғана емес, бүкіл дыбыстау аппаратына жайылып, жалпылама
сипатқа ие болады. өйткені дауыссыздар локальды немесе бір мүшелі арти-куляциямен сипатталса, дауысты дыбыстарға
локальды емес артикуляция тән. Дауыстылар мен дауыссыздарды ажыратуда ұстанатын басты белгі осы болмақ.
Сөздің өзіне тән айтылымы бар да, жазылымы бар. Тілдің фонетикалық құрылысын дұрыс меңгеру үшін алдымен қазақ
тілінің дыбыс құрамын анықтаудың тарихи желісінің негізгі сәттерін тізіп көрсетейік:
