Патофизиология пәні, мақсаты мен міндеттері және оларға жету



Pdf көрінісі
бет143/599
Дата12.10.2022
өлшемі6,76 Mb.
#152853
1   ...   139   140   141   142   143   144   145   146   ...   599
Байланысты:
Жалпы патфиз

Семірудің жіктелуі. 
 
Семіру – 
организмде ҥшглицеридтердің тым артық жиналып 
қалуымен кӛрінетін дерттік жағдай. 
Ол біріншілік
салдарлық, гипертрофиялық, гиперплазиялық, андроидтық, 
гиноидтық және араласқан тҥрлерде болады. 
Біріншілік семіру –
май тіні мен гипоталамустың 
арасындағы 
гормондық 
байланыстардың 
бҧзылыстарынан 
липостаздық нҥктенің жоғары кӛтеріліп кетуімен кӛрінетін 
дерттік жағдай
. Бҧл кезде қабылданған тағамның қуаттық 
қҧндылығы оның шығындалуынан басым болып кетеді. Ӛйткені 
организмдегі май тіні мен гипоталамустың арасындағы 
байланыстардың ӛзгерістерінен адамның тамақ қабылдау 


165
тәртібі, жан-дҥниесі мен белгілі бір ӛмір салтты таңдауы 
ӛзгереді. Бҧндай адамдар тамақты артық ішейін деп 
ішпейді, 
бірақ 
жоғарыда 
кӛрсетілген 
ӛзгерістердің 
нәтижесінде тәбеті жоғары болудан, тойыну сезімінің 
аздығынан ішеді. Ол 
май жасушаларында ӛндірілетін 
лептиндердің аз ӛндірілуінен болады. Сонымен, біріншілік 
семіруді ӛзбетінше жҥйкелік-эндокриндік дерттік жағдай – 
деп қарастыру қажет. 
Салдарлық (екіншілік) семіру – 
бастапқы кездерінде 
адипоциттер мен гипоталамустың арасындағы байланыстарының 
қалыпты жағдайында организмде энергия шығындалуы азаюына 
және майлардың жиналуына әкелетін дерттік бҧзылыстардың 
болуы салдарынан дамитын синдром. Ол әртҥрлі эндокриндік 
аурулардың нәтижесінде байқалады.
Гипертрофиялық семіру –
май жасушаларының жалпы саны 
ӛзгермей олардың іштеріндегі май тамшыларының кӛлемі 
ҧлғайып кетуімен кӛрінеді. Қалыпты жағдайда оларың кӛлемі 
0,3 мкл шамасында болса, гипертрофиясы кезінде 1,0 мкл-ге 
дейін ҧлғаяды. Содан адипоциттердің кӛлденең диаметрі 
ҥлкейеді.


Достарыңызбен бөлісу:
1   ...   139   140   141   142   143   144   145   146   ...   599




©engime.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет