47
جحلا كسانم
Ибраһим пайғамбар (
ғ.с.
)
ең соңында айтқанынан
қайтпайтын Сараның ырқына көнеді. Әрине, мұның
барлығы – Алла тағаланың әмірі, маңдайға жазылған
дүние екендігін білетін Ибраһим пайғамбар (
ғ.с.
)
Һажар мен Исмайылды алып, алыс сапарға шығады.
Олар үшеуі Әбу Қабис
тауының бөктеріндегі шөлді
аймаққа келіп, осы жерде Ибраһим пайғамбар (
ғ.с.
)
баласы мен әйелін қалдырып, Палестинаға қайтады.
«Я, Жаратқан Иеміз! Мен ұрпағымды ештеңе өспейтін
аңғарға әкелдім, Сенің қасиетті үйіңнің жанына
қоныстандырдым. Бұл
жерде олар Саған құлшылық
қылады, оларға азық болатын жеміс сыйла», – деп,
сүбхана Алла тағалаға дұға айтады (
«Ибраһим»
сүресінің 37-аяты
).
Біраз күннен кейін Һажардың
жолға алып
шыққан азығы таусылып, торсықтағы суы да бітіп,
емшектегі сүті де тартылады.
Кішкентай сәби
Исмайыл жылап, тамақ сұрайды. Аштық пен шөл
қысқан баласын көрген Һажар жүгіріп су іздейді. Ол
Сафа төбешігіне шығып,
айналасына қараса, қарсы
беттегі Мәруа төбешігінде ағып жатқан суды көреді.
Сафа төбешігінен Мәруа төбешігіне жүгіріп бар-
са, жаңағы көрініс сағым болып шығады. Сосын ол
Мәруа төбешігінен айналаға көз жүгірткенде, Сафа
төбешігінде су ағып жатқанын көреді. Ол Мәруадан
түсіп, Сафа төбешігіне жүгіріп барса, ол да сағым бо-
лып шығады. Сөйтіп, Һажар Сафа мен Мәруа
Достарыңызбен бөлісу: