177
қимылын бақылауға болатын, бүкіл өмір жолын бар бұралаңымен
байқауға, өскен ортасын барлық ой-қырымен байыптауға болатын
күрделі, кесек қаһарман.
Лирикалық образ
– сыршыл, өлең-жырлардағы ақынның өз бейнесі;
оның ішкі бітімі; ақынның мың иірім көңіл күйінен – нәзік сыры мен
сылқым сезімінен өріліп жасалған өзгеше кейіпкер. Мұнда, эпикалық
образдағыдай ұзақ, кең, мол суреттеліп, жан-жақты ашылған адамның
сыртқы кескін-кейпі де, қым-қуыт шиеленісіп жатқан тағдыры немесе
іс-әрекеті мен қимыл-харекеті де тұтасып көріне бермеуі мүмкін. Оның
есесіне адамның аса терең әрі нәзік ашылатын ішкі сыры, мінез-құлқы,
жан-тынысы айрықша әсем айшық табады.
Атың Сана, көзің қара гөзәл қыз,
Жыр жаздырдың жүрегімнен амалсыз:
Мен кетермін, альбом ашып қарарсыз,
Ақын қазақ ағаңды еске аларсыз.
Тавриз – Баку аспанында күн Сана,
Күміс Каспий жағасында гүл Сана;
Жүрегің мен жүрегімді бір сана,
Айтарым көп, айтқызбай-ақ біл, Сана.
( Қ.Аманжолов)
Лирикалық каһарман
деген термин маңында талас та жоқ емес:
біреулер мұны А.Белыйдың лирикалық «мен» суреттелер санадағы
«біз» деген бұлыңғыр бірдеңесіне сайып, қарсы болса, енді біреулер
А.Блоктың лирикасына байланысты Ю.Тынянов өте орынды енгізген
термин деп қолдап шығады. Сондай-ақ
Достарыңызбен бөлісу: