поэтикалық үн (белгі, сипат, тәсіл) көзге түссе, Мұхтар
Мағауиннің «Аласапыран» дилогиясында көркем шығарманы
тарихи стиль тезіне түсіру қарекеті (амалы) жақсы сезіліп
тұрады. Бұлардағы көріктеу құралдары мен синтаксистік амал-
тәсілдер, лексикалық сөз толғамдар суретін жоғарыдағы та-
рауларда талдап-танытсақ, енді «Дарабоз» романына тарихи
туындылардың тілін зерттеудің өзгеше қырынан келеміз.
Бұл шығармадан біз үшінші бір «дүниені» табамыз. Мұнда
сөздің мағыналық реңкі – сема дегенді жақсы танып пайдалану,
үн гармониясына көңіл аудару, экспрессоидтарға стильдік жүк
арту сияқты амалдар «мен мұндалап» тұрмайды, ал көріктеудің
грамматикалық тәсілдері – парцелляция, қайталама дегендер
тіпті жоққа тән. Бұлардың есесіне Қ.Жұмаділовтің тек осы
романы ғана емес, жалпы шығармашылығында ұйқасты
параллельдерді, ассонанстық, аллитерациялық құрылымдарды,
әсіресе мақал-мәтелдерді орынды қолдануы көзге түседі. Бұл
жөнінде мысалдармен кейінірек айтылады.
Бұл туындыдан ғылыми талдау үшін де, оқырманға, әсіресе
келесі буындарға аса қажеттігі үшін де көңіл аударатын бір
белгіні – шығарма тілінің ең бір құнды тұсын нысанаға аламыз.
Ол – суреттеліп отырған заманға (тарих кезеңіне) сай реалий-
лерді, яғни әр алуан зат, ұғым атауларын молынан ұсынуы. Бұл
да – тарихи көркем дүниені тарихи стиль тезіне түсірудің бір
амалы, ең қиын, ең қажет амалы.
Романның тақырыбы – «Ақтабан шұбырынды» кезінен ба-
стап жоңғарлар жаулап алған қазақ жерінің шығыс оңтүстіктегі
өлкелерін босатып (қайтарып) алу жолындағы ұрыс-соғыстар,
шабыс-айқастар, жауласу мен жуысулар, келісімдер мен
қарсыласулар болғандықтан, бұдан екі жарым ғасырдан
бұрынғы халқымыздың өмір шындығын берудегі жазушы
еңбегін ерекше атауға болады.
Алдымен, ұрыс-соғысты суреттеуге қажет сол кездегі қару-
жарақ атаулары мен ұрыс-шабысқа қатысты қимыл-әрекет
атаулары – қысқасы,