- 43 -
Бірақ қара қарға қарқылдауын тоқтатпайды. Денесі түршігіп,
берекесі кеткен кептер:
- Оу, қарға! Таң атқалы балапандарыма жем тасып шаршадым. Мына
қайыңның саясында аздап дем алайын деп отыр едім. Мүмкін болса,
қоя тұршы, мазаны алмай, - деп өтінеді.
Өзінің әніне кептердің түсінбегеніне қарғаның қабағы түсіп
кетеді. Тұмсығы сорайып, кілмие қарайды да:
- Ей, шаршап отырғаныңда
көңіліңді көтерейін деп, әдейі сайрап
отырған жоқпын ба? – дейді.
Кертер өз өтінішін ұқпаған қарғаға таңдана қарайды да, әрі
ұшып кетеді.
(120 сөз)
БАЯНАУЫЛ
Бұрынғы өткен заманда байлығы мен аты әлемге жайылған
Қарабай деген бай болыпты. Оның ай десе аузы, күн десе көзі бар
Баян деген сұлу қызы болған екен.
Әсемдігі, көріктілігі алты
алашқа толық тараған Баянды
айттырып алғысы келетіндердің саны күн санап көбейе түскен екен.
Бірақ күйеу болғысы келген жігіттерді менсінбей, қайтара беріпті.
Абыр-сабырдан мазасы кеткен Қарабай осындай істі өткізудің
басқаша жолын қарастырады. Сөйтіп өзінің Аякөзден Түменге
дейінгі аралықты алып жатқан жайлауының орта тұсы деп, тамаша
жер жаннаты тәрізді өлкеге Баянның ауылын қоныстандырады.
Сөйтіп ендігі келушілер осы ауылға ат басын тірейтін болған.
Күнде ойын-сауық, қызық думан өткізіліп тұрыпты.
Баянды көргісі келген бозбала жігіттер сол ауылды сұрастырып
іздегенде: «Баянның ауылы қайда? Баянауыл қайда?» - деп
сұрасыпты. Сөйтіп, осы бір табиғаты көркем өлке Баянауыл атанып
кетіпті дейді.
(123 сөз)
Достарыңызбен бөлісу: