235
маңыздысы адамда эмоционалды үдерістердің және күйлердің
өзіне тән жағымды дамуы бар.
Мұны әдейі айтып кету керек, себебі Ч. Дарвиннан келе жат-
қан адам эмоциясының қалдығы сияқты, классикалық тұжырым-
дамалар адамда олардың өзгеруін ағзаның қайта бастапқы
қалпына (инволюциясы) келуі ретінде қарастырады, ал ол өз
алдына сезімдерді «құрғақ» ақылға бағындыру талабына әкеле-
тін тәрбиелеудің жалған идеяларын тудырады.
Адамның осы проблемаға басқа қырынан келу себебі адамның
эмоционалдық күйлерінің өзіндік тарихи дамуы бар. Сонымен
қатар олардың функциялары мен жіктелуі өзгереді, сөйтіп, олар әр
түрлі деңгейлер мен кластарды қалыптастырады. Бұл кездейсоқ
және еріксіз пайда болатын аффектілер (біз:
мені
ашу қысты, бірақ
мен
қуанып кеттім дейміз); әрі қарай бұл күй эмоциялары –
идеаторлық және жағдайға орай болады, яғни тұрақты затта крис-
талданған заттық сезімдер. Стендальдің айтуы бойынша, эмоцио-
налды күй кешулерге байланысты көңіл-күйлер – өзінің тұлғалық
функциясы бойынша, өте маңызды субъективті құбылыстар.
Эмоционалдық құбылыстардың әртүрлілігі, олардың өзара
байланыстарының және нәтижелерінің күрделілігі субъективті
түрде өте жақсы алынады. Бірақ психология феноменологияны
(ерекшелігін) жоғалтқан кезде, оның тек ең дөрекі күйлерді ғана
зерттеуге қолы жетеді. Дәл осындай перифериялық идеялар да
(У. Джемс өз теориясында жоғары эмоцияларға байланысты
болмайтындығын айтты) болды, сондай-ақ қазіргі психофизиоло-
гиялық тұжырымдамаларда да кездеседі. Эмоция мәселесіндегі
тағы бір бағыт – тұлға құрылысын сипаттайтын «мотива-
цияаралық» қатынасты зерттеуден, оған қоса оның функциясын
бейнелейтін әрі жанамалайтын эмоционалдық қайғыру аймағы-
нан тұрады.
Адам іс-әрекеті үшін генетикалық бастама бұл мотивтер мен
мақсаттардың сәйкес келмеуі болып табылады. Ал, керісінше,
олар сәйкестенсе, нәтижесінде еркін түрткі болатын күші бар
мақсатқа ие болу немесе оларды
Достарыңызбен бөлісу: