құнды. «Тіл — адам жанының тілмәші. Т ілсіз ұлт, тілінен айрылған ұлт
дүниеде үлт болып жасай алмақ емес, ондай ұлт құрымақ. Үлтының ұлт бо-
луы үшін бірінші шарт — тілі болуы. Бір ұлттың тілінде сол ұлттың жері,
тарихы, тұрмысы, мінезі айнадай ашық көрініп тұрады. Қазақ тілінде казак-
тын, сайран даласы біресе ж елсіз түндей тынық, біресе құйындай екпінді
тарихи сары далада үдере көшкен тұрмысы асықпайтын, саспайтын сабырлы
мінезі — бәрі көрініп тұр. Қазақтың сары даласы кең. Тілі де бай. Осы күнгі
түрік тілдерінің ішінде қазақ тілінен бай, оралымды, терең тіл жоқ. Түрік
тілімен сөйлейміз деген түрік балалары күндерде бір күн айналып қазак
тіліне келмекші, қазақ тілін қолданбақшы, күндерде бір күн түрік балала-
рының басы біріксе, ол біріккен тілдің негізі қазақ тілі болса, сөз жоқ, түрік
тілінің келешек тарихында қазақ ұлты қадірлі орын алмақшы. Келешектің
осылай болуына иманымыз берік!» Ия ұлы ақынның ұлағатты бұл сөзі за-
манынан озып туған оның дара тұлғасын танытып, келеш екті болж ай
білгеніне болашақ ұрпақ с ө зсіз көз ж еткізіп, әулиелік с ө зін е иланады.
Әсіресе аруақты ақынның:
Түркістан — екі дүние есігі ғой,
Түркістан — ертүріктің бесігі ғой.
Тамаша Түркістандай жерде туған,
Түріктің тәңірі берген несібі ғой.
Ертеде Түркістанды Тұран дескен,
Тұранда ертүрігім туып өскен.
Тұранның тағдыры бар толқымалы,
Басынан көп тамаша күндер кешкен — деп жырлайтын тама
ша өлең-жыры кезінде түгел түркі елінің ән-үранына айналды. Бұл Шығыс
әдебиетінде кездеспеген кұбылыс. Біздің осы кітаптағы өзекті тақырыбы-
мыздың алтын арқауы іспетті. Осы бір ғажайып сырлы үн мен әуезге, терең
де толғаулы мағынаға толы ертедегі Түркістан-Тұран туралы өлеңі бүгінгі
Достарыңызбен бөлісу: |
