281
Ертең өзің қайда..., білемі...,
Өлмек үшін туған..., ойла, шырақ.
(Абай)
Досты қайдан табар...
Кеңесерге адам жоқ.
Әрлі-берлі шабар...
Жалғыздықтан жаман жоқ.
(Абай)
Өзгеге, көңілім, тояр...
Өлеңді қайтіп қояр...
Оны айтқанда толғанып,
Іштегі дертті жояр...
Сайра да зарла,
қызыл тіл,
Қара көңілім оян...
Жыла..., көзден жас ақ...
Омырауым боял...
Тыңдамаса еш адам
Өз жүрегім толған...
Әр сөзіне қара...
Іштегі дертім қозғал...
(Абай)
Баса... аяғыңды ырғаң-ырғаң,
Сылдырап шашбауың мен алтын сырғаң.
Жай жүріп шаттана... әсерленіп,
Әсем... жүйрік аттай мойның бұрып.
(Халық өлеңі)
§29.
Кейбір шылаулардың
дыбыстық қатарлары болады,
яғни өзіне қатысты алдыңғы сөздің аяқталар дыбысының
әуеніне қарай шылау сөздің басқы дыбысы да не ұяң, не қатаң
болып құбылып айтылады (және солай жазылады). Мысалы:
Ол өлең айтып
қана
қоймады, домбыра да тартты. Жақып
қана
жаңа келді, өзгелер әлдеқашан келген-ді. Тек
қана
бір тілегім
бар деген мысалдарда шылау қатаң
Достарыңызбен бөлісу: