~ 297 ~
шырқағысы келдi». Осы жоғары кӛңiл-кҥйде ҥйiне келдi, ӛте белсендi болды, «қолынан
барлығы келіп тҧрды». Тәулiгiне 3-4 сағат ҧйықтаса да ӛзiн тамаша демалғандай сезiндi.
Бҧрын назар аудармаған курстасына ғашық болып, жиi телефон соғып, кездесiп жҥрдi.
Осындай кездесулердiң бiрiне бара жатқанда кенеттен басының ішінен ер кiсiнiң нық
«Барма» деген дауысын естiдi, іштей бiр қозу кҥйін сезiндi,
қолын жан-жаққа сермеп,
кӛшеде жҥгiрiп жҥрдi. Осы жағдайында психиатр қарап, психиатриялық ауруханаға
жатқызылды. Госпитализация фактын және ондағы алғашқы кҥндерiн бҧлыңғыр есіне
тҥсіреді. Кезеңдермен ӛзін басқа планетада жҥргендей сезiнген, бҧл планетаны тек
әйелдер мекендейді, ал ер адамдардың барлығы «планета аралық»
соғысқа кеткен деп
санайды. Кей кездерi мелшиiп тҧрып қалады, осы кезде аяқ-қолының, мойын-шҥйде және
шайнау бҧлшық еттерiнiң қарысып қалуы байқалады. Аминазин тағайындалған соң
жағдайы тез жақсарды. Ауруханада болған 4-шi кҥнде уақыт пен орын бойынша бағдары
дҧрысталды. Кейiнгi кҥндерi кӛңiл-кҥйi бiртiндеп қалыптасты, дертті жағдайдағы ӛз
тәртiбiн ҧяла еске алады, ӛткен жағдайының дертті табиғатын тҥсiнедi, ауруының
«кӛтерiңкi кӛңiл-кҥйден» басталғанын сенiмдi тҥрде айтады. Екi айдан кейiн ауруханадан
шықты, шыққан соң ӛзін ауруханаға дейінгі жағдайындай сезiндi. Белсендi, ашық болып
қалды, ынтамен оқуын жалғастырды, қҧрбыларымен еркiн араласып, киноға,
театрға
барып тҧрды. Училищенi бiтiрген соң мамандығы бойынша жҧмыс iстедi, бiрақ жҧмысы
бiрден ҧнамады, балалар тыңдамады, ҥнемі бҧзықтық жасады. Әлi де ҥйренiп кетемiн деп
ойлады, бiрақ екi айдан соң балалармен жҧмыс iстей алмайтындығын толық тҥсiндi.
Ешқандай ӛкiнiшсiз жҧмысынан шығып кеттi, бiр аптадан соң ғылыми-зерттеу
институтына архивариус болып жҧмысқа орналасты. Жаңа жҧмыс ҧнап, колликтивке тез
ҥйренісіп кетті. Мiнезi бҧрынғыша кӛңiлдi, ашық болып қалды. Келесі екi жылда ӛзiн
жақсы сезiндi, жҧмысын атқарды, кӛңiл-кҥйi бірқалыпты болды, мiнез-қҧлқы ӛзгермеді.
1982 жылдың кҥзінде (21 жасында) тағы да кҥш ағынын, «ішкі толқуды» сезінді, кӛп
сӛйлеп, белсенділігі артты. Ӛзін «ерекше мҥмкіндігі» бар адам деп тҥсінді, басқалардың
ойына әсер ете аламын деп санады, және ол жайында басқаларға ынтамен әңгімеледі.
Анасы аудандық психиатрға кӛрсетіп, психиатриялық ауруханаға жатқызды. Алғашқы
уақытта кӛп сӛйлеп,
қимылдық қозу байқалды, палатада тҧрмады, айналадағының
барлығы ҥш топқа бӛлінеді, оның бірі ӛзінің жақтастары, ал екеуі қарсы деген ой айтты.
Ӛзін ауруханада емес басқа планетадамын деп санады, кейде мелшиіп тҧрып қалады
немесе бір айтқанын қайталай береді. Осындай жағдай бір жетіге дейін сақталды, осы
кезең бойында науқас аминазиннің ҥлкен дозасын қабылдады. Екінші аптадан бастап
жағдайы жақсара бастады: уақыт пен орын бойынша бағдары дҧрысталды, ӛзінің
кҥйзелістері жӛнінде толық айтып берді, «барлығы ӛткен жолғыдай» болғанына сенімді.
Дәрігермен
әңгімелескенде ашық, эмоциональды сақталған, болашаққа нақты жоспарлар
қҧрады, ата – анасын сағынғандығын айтады. Бӛлімшеде белсенді, қызметкерлерге
кӛмектеседі, еңбек терапиясына ынтамен қатысады.
Достарыңызбен бөлісу: