Сәуле Досжан 161
Кететін күні Бұлбұл аппақ орамалға үш сом қосып же-
лім қапшыққа салып Меркүлге үлкен үмітпен берді. Екеуінің
сыбырласып тұрғанын көріп қалған Ұлжалғас:
– Булька, сен ана зырылдақпен неғып жабысып жүр сің? –
деді жақтырмай.
– Жəй, бірдеңе сұрадым, – деді əпкесіне қатты сөй ле мей-
тін əдетімен.
– Сол не біледі дейсің, – деп əпкесі дүңк етті. «Ұл жал-
ғас», – деген атына сай еркек сияқты. Оған сырласып бір-
де ңе айтып та болмайды, өзіне қарамай тағы жұртты мен-
сінбейді. Құдай оңдағанда өзі сияқты абажадай бір еркекті
тауып алғын, балалы-шағалы болып отыр. Шаршап-шал ды-
ғып пойыздан түскенде ұлы мен қызы алдынан шығып кү-
тіп алып құшақтап, сүйіп жатады еркекшалыс шешелерін.
Кейде дарылдап күйеуі де шығады, балаларын ортаға алып
абыр да сабыр боп үйлеріне келеді. Өз бақыттарынан жан-
дарында келе жатқан бұған қарауға да шамалары келмейді.
Ондай адамға қай бір сыр айтсын, үндемей қоя салды, бар
үмі ті Меркүлде болып.
Сол жолы үйге қайтарда көңілі алып-ұшып келе жат қан,
соны сезгендей-ақ Мараты күтіп алды. Екеуі қалаға қон бай
сол бойы ауылға тартты. Қарағанды мен Қарқаралының ара-
сы үш сағаттық жол. Бұлбұл жоқта күйеуінің де іші пысып
қал ған екен, ауызы жабылмай ауылдағы естіген қы зық та рын
айтып келеді.
Бұлбұл батылы барып Маратқа Меркүл жайында, Фер ға-
на ға жіберген орамал жайында жайлап айтып берді. Марат
мазақтайтын шығар деп қорқып жүр еді. Ол сабырмен тың-
дап жақында бір досы Сары Əулие дегеннің Алматыдағы
стадионда жүргізген еміне қатысқанын айтты.
– Сонда гипноздан біреулер билеп, біреулері құлап жата-
ды дейді. Телевизорда да емшілер көбейді. Егер көмегі тиер
десең көрін, – деді.
Келгеннен үш күннен кейін Бұлбұл жеке бөлмеге те ре зе-
нің желдеткішін ашып жалғыз жатып жүрді. Ойы алаң дап,