Үлкен үйдегі үрей
– Мамаң өткенде Целиноград жаққа қонаққа барған екен
сол ауылда бір кемпір көріпкел бар деген соң арнайы барып-
ты. Сен туралы да түсіпті құмалағына. Келесі аптада Ұл жал-
ғас сені жолға шығамыз деп шақырды. Соған бар ған да сұ рап
аласың, – деп басы бар, аяғы жоқ бір хабар əкелді күйеуі.
Маратты көріп үйге Қайрат кірді. Екеуі қол алысқан соң
қора жаққа айналып бір шаруаны кеңесуге кетті.
– Қайрекең отын түсіріпті, мен көмір түсіретін болдым.
Ер тең сол отынды күні бойы бұтарлап қораға кіргізіп алатын
бол дық, – деп келді біраздан кейін қосағы.
Мараттың əкелген хабарынан кейін қызығушылығы оян-
ған Бұлбұл аптаны əрең өткізді. Төркініне келгенде анасын
алдымен іздеді. Қанша шыдамсызданса да апасы əңгімені өзі
бастағанша сұрамады.
– Өткенде Қалиманың қызының құдалығына Аршалы де-
ген жерге бардық. Толған қазақ ауылы екен. Құдалықтан ке-
йін Қалима «осында бір көріпкел бар екен, соған барып шы-
ға йық, Талғатжан туралы не дер екен», – деп қоймаған соң
кө ңі лін жықпай бардық, – деп əңгімені өзі бастады. Тал ғат
деген кіші əкесінің баласы Алматыда оқып жүргенде Жел-
тоқ сан оқиғасына қатысып, саперлердің күрегінен таяқ ти-
ген дей ме, содан бері ауру, сал боп қалған. Апармаған жер-
лері жоқ, еш ем қонбайды.
– Алдымен Қалима кірді, не дегенін айтпай мені «сен де
кір», – деп кіргізіп жіберді. Кəрі кемпір екен, ақ жаймаға құ-
ма лақ шашып сөйледі. Алдында құран, қамшы, тəспі жатыр.
«Жо лың ақ, тілегеніңді орындалып отыр екенсің, бір қызың
перзент көрмей сол жаныңа батады екен, шын ба?», – деді.
«Иə», – деп басымды изедім. Əлгі кемпір кекіріп-кекіріп
жі бе ріп, «Олар жаңа қонысқа ауысқан ба?», – деді. Қайдан
бі ле ді, құдай-ау, деп ойлап отырғанымша, «Сол үйде əруақ
бар. Ол үйде жас өлім көп болған, соның шешімін тапқанда
барып қызың ұл да табады, қыз да табады». «Ол үшін не
істейміз?», – дедім сасқанымнан. «Сондағы көне көз қарт-
|