Шағын хикаяттар, әңгімелер, ертегілер, мысалдар

ша. Оқуға жарамай, Жайықтан кем болып барған масқара емес пе?! Жаны тірі болса, бір алынар 
мектепке. Сонда барады бұл сиырлы ауылға.
Бірақ Арал қарап жүрмеді, өз бетінше оқып жүрді. Кеш болды екен, дөңгелек үстелдің бір 
жағына Жайық, бір жағына оған қарсы қарап Арал жайғасады.
Аралдың Жайықпен
қатар отырғысы
-
ақ келеді. Алайда атасы: «Баланың қолын қағасың, 
сиясын төгесің, мешайт етесің», —
деп Аралды еркіне жібермейді.
Жайық дәптерін жайса, Арал 
да жаяды. Жайық «Әліппесін» қолына алса, Арал да үңіледі. Қысқасы, Жайық не істесе, Арал да 
соны істейді. Мүғалімің не керек енді Аралға! Өстіп жүріп ол енді, атасының сөзімен айтқанда, 
«әліпті таяқ деп білетін болып қалды». Балаға әзірге керегінің өзі де осы емес пе? Арал бұған
мәз
. 
Тіптен өзінің оқуға алынбай қалғанын да ұмытып бара жатыр еді.
Бір күні Жайықтың мұғалімі
келді үйге. Арал мен Жайық дөңгелек үстелді ортаға алып, тып
-
тыныш жазу жазып отырған. Мүғалім табалдырықтан аттай бере, үлкендермен амандасты. 
Жайық орнынан атып тұрды. Арал аңқайып отырып қалды.
- 
Отыр, Жайық, —
деді мұғалім
.
Сөйтті де дөңгелек
үстелге жақын келіп, Арал мен Жайықтың дәптерлеріне үңілді.
- 
І
-
і, —
деді сонан
соң. —
Бәсе, Жайыққа мына бала кедергі жасайды екен ғой. Ақсақал, бұл 
болмайды. Жайық балаларыңыздың кітап
-
дәптері кір
-
кір болып жүреді. Мынандай жағдайда
, 
әрине, сөйтеді. Жайыққа сабақ оқитын жағдай туғызу керек.
Аралдың атасы не дерін білмей қалды. Есесіне әжесі саспады:
- 
Бұдан артық қандай
жағдай керек бұған? Екеуі күн де ерсектесіп отырып, сабақтарын оқып 
жүр ғой. Жайыққа қарап, Арал да оқу үйреніп
қалды. Жайық жалғыз өзі состиып отырып қалай 
оқымақ? Жалғыздық тек Құдайға ғана
жарасқан емес пе, шырағым
-
ау, —
деді.
-
Мұғалім
ағай
Аралдың әжесінің бұл сөзін құп алмады.
- 
Әй, әже
-
ай, айтып отырмын ғой. Арал Жайыққа кедергі жасағаннан басқа
түк бітіріп 
отырған жоқ. Үйренген түгі жоқ. Барлық әріпті теріс жазып отыр, —
деп Аралға
төне түсті.

жүктеу/скачать 0,94 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: