Шағын хикаяттар, әңгімелер, ертегілер, мысалдар

Бауыржанның көзі жаңа үй жаққа түсіп кетіп еді, мына қызықты қара, бергі бұрыштан 
қабырғаны бойлай су ағып тұр. Бауыржан жақсы біледі, жаңа үй болсын, ескі үй болсын бүйтпеуге 
тиіс. Шатырдан тамған тамшы қабырғаға тимеуі керек. Ол үшін шатыр жақтауы қабырғадан жарты 
метр озып тұрады. Ал мынау дұрыс емес, Бауыржан осыны сонша тез ойлап өтті де, Талғатқа 
қарады. Талғат мұны байқамаған сияқты қаннен
-
қаперсіз тұр.
- 
Талғат, жаңа үйге қарашы! —
Бауыржанның даусы қатты шығып кетті.
- 
Қарадым
. 
- 
Не көрдің?
- 
Талғат иығын қиқаң еткізді.
- 
Жөндеп қара.
- 
Жөндеп қарадым ал.
- 
Ештеңе көрмедің бе?
- 
Жоқ. Көрмедім.
- 
Қабырғаны
бойлап су ағып тұр.
- 
Онда тұрған не бар?
- 
Бәрі бар. Жақсы емес.
- 
Айтасың! Соны да сөз деп.
- 
Енді қалай деп ең? Мұны құрылысшылар білмейді, өйткені жаздай жаңбыр жауған жоқ. Ертең 
олар көрсе жақсы, көрмесе айту керек.
- 
Ой, қамқорым
-
ай! Көреді. Сенсіз де табылады жаны ашитын адам.
- 
Табылар, табылмас, ал мен ертең барып айтамын құрылысшыларға.
- 
Әліңе
қара, «прораб»!
- 
Қараймын
ба, қарамаймын ба, ол —
менің шаруам.
- 
Таяқ жеп қалып жүрме, әйтеуір.
- 
Оны ертең көреміз. 
Ертеңіне Бауыржан ояна салып, балконға атқып шықты. Жаңбыр түнде басылып, қабырғаның 
кешегі су болған
жері кеуіп кетіпті, ештеңе білінбейді. Жаңа үй төңірегі абыр
-
сабыр қимыл екен.
Бауыржан тез киіне салып, жаңа үйге қарай тартты.
Бұл ентелеп келуін келді
-
ау, бірақ назар аударған жан адам болмады. Кімге не дерін білмей 
біраз тұрды. Ептеп

жүктеу/скачать 0,94 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: