үстемдігін көтермейтін Шоқан сол кезде келе қалған, жатақ үйдің тəртібін
қарап жүретін офицерге айтты. Офицер Шоқанның өзіне зекіп,
«офицерлердің балалары тəртіпті, сендер өздерің тəртіпсізсіңдер», — деп
таяқ жеген баланың өзін жазалап, түскі тамаққа жібермей қойды.
Шынында да, Шоқандардың класында тентектік,
андай-мұндай
тəртіпсіздік бар болатын. Бірақ мына баланың бұл жолғы көрген зорлығы
рота балаларының үстемдік етуінен болған еді. Соған ыза болған Шоқан: «
Мына жирен қоразға арыз айтқаннан да, артына топырақ шашу керек еді»,
— деген. Шоқанның мына сөзін естіген балалар ду күліп, «тамаша теңеу,
өзі бір шіп-шикіл сары екен» десіп мəз болды. Кейде бірін-бірі «жирен
қораз құсап қоқайма» деп ажуалайтын.
Бір күні сабақтан қайтып тамақтарын ішіп, жатақ үйде балалар
шуласып отырғанда, сырттан атой болды. Мұндай атой тəртіпкер офицер
келе жатқанда болатын. Шоқандардың бөлмесіндегі
балалар жым-жырт
бола қалды.
Сонша болмады кезекші тəртіпкер жирен офицер бөлмеге кіріп келді.
Анадағы серіктерін орынсыз жазалағаннан бері өшігіп қалған балалар
біріне бірі ым қағып, офицердің көзін тасалай беріп қораз болып
қоқырайып, сыр бермей тынышталған болды. Балалар монтиып өз
бөлмелерінде тəп-тəртіпті бола қалысты. Офицер кейбір ұқыпсыз
балалардың
төсек орнын көріп, жөндеңдер дегеннен басқа өрескел мін
таппай шығып кетті. Офицердің артынан Анатолий деген тентек бала ере
барып, есікті жауып, бер жағынан жұдырықпен періп-періп жіберді. Ол
жүгіріп келіп орнына отыра бергенде, есік ашылып, офицер үйге қайта
кіріп:
— Менің артымнан есікті ұрған кім? — деп тепсінді.
— Жоқ, тақсыр, біз көргеніміз жоқ. Ондай дыбыс естімедік.
Офицер қанша ызбарланғанымен балалар қайысып қорықпады. Ешкім
мойнына алмады. Офицер ызаланып корпустың
бастығы Ждан-Пушкинге
келіп, рапорт жазып, Шоқандардың класын жазалауды, тəртіпке шақыруды
етінді. Келесі күні Ждан-Пушкин өзі келіп, балаларды тексеріп, кластың
бастаушысы Шоқаннан қысып сұрады. Шоқан да басқа балалар да
айтпады. Содан Шоқандардың класы қыс ортасына дейін жексенбіде бірде-
бір бала үйіне босамады, үлкен қысымға ұшырады.
Алғашқы Ждан-Пушкин келіп тексергенде Шоқан:
— Тентектікті кім істесе сол айтуы керек. Мен өзім көргенім жоқ, —
деп қайыспаған. Басқа балалар да
Шоқанның осы сөзін айтып сыр
бермеген. Ал Анатолийдің тентектікке қолы барғанымен, істегенін
мойнына алуға батылы бармады. Балалар бірнеше жексембіде үйлеріне
бара алмай зарығып кейбір балалар «айтамыз» дегенде:
— Батылы барса, өзі айтып, жолдастарын жазадан құтқарсын. Егер оған
батылы бармаса, біз ондай қорқаққа куə болмаймыз, — деп Шоқан
балаларға айтқызбады. Сонан қыс ортасы ауған кезде Ждан-Пушкин
балалардан қажығандық таба алмады. Ақыры
жазалау бұйрығын өзгертіп,
Шоқандардың класы ел қатарлы демалыс алды. Бірақ Анатолийға
балалардың арасында «қорқақ» деген ат тағылды. Балалар оны Анатолий
деген атымен атамай «қорқақ» деп шақыратын болды. Ол осы атқа
намыстанып, келер жылы оқуға келмей қойды.