Бихевиоризм — XX ғ. америка
психологиясының басты бағыты: ол психологияның мақсаты
сананы тану емес, эрекет-қылықты зерттеу деп білді. Бихевио
ризм теориясы негізінде адам мен хайуанаттардың әрекет-қы-
лығы — сыртқы орта әсеріне (стимул) болтан ағзаның кері
(сөз, эмоция аркылы) жауаптарының жиынтығы деген түсінім
жатыр. ХІХ-ХХ ғ. ғ. тоғысында бихевиоризм психологиясы
жануарлар психикасын эксперименттік талдауға салу нәтиже-
сінде пайда болды. Мұнда адам психикасын зерттеуде қол-
данылатын өзін-өзі бақылау тэсілін пайдалану мүмкін бол-
мағандықтан, эксперимент жасау әдісі іске қосылды. Бұл эдісті
бихевиористер адам психикасын зерттеуге де қолданды. Бихе-
виоризмнің жалпы эдіснамалық алғы шарты позитивизмнін
философиялық қатидаттардан шығады. Осы қағидаттарға сәй-
кес ғылым тек бақылау жүргізіп отырған затын баяндауы тиіс,
ал бақылауға тікелей берілмеген мәліметтермен ішкі тетіктерді
талдау алдамшы болады. Осыдан барып, бихевиоризм пси
хологиясы сананы емес, әрекет-қылықты зерттеуі керек деген
негізгі тезис тұжырымдалды. Бихевиористер сана деп адамның
тек басынан кешкен субъективті маглұматтар жиынтығын айта-
ды. Сана сыртқы дүниені бейнелейтін мидың нақты кызметі
екенін олар мойындамайды, сөйтеді де психиканың материал-
дық субстратын қүрайтын ми физиологиясына қарсы шы-
тады. Бихеворизм теориясын қалаушы
Э. Торндайк. Ал оның
бағдарламасын жасап, «бихевиоризм» терминін енгізген —
Дж. Уотсон. Бихевиоризм тағлиматының дағдарысты халге
жетуі — сана, ойлау, ерік сияқты негізгі үғымдарды психоло-
гиядан шығарьп тастап, психиканың әлеуметтік жағын ескер-
меуінде.